Hayatımızda, görünce bize dünyanın faniliğini talim edcek, konuşunca hayat gailemizi gözümüzden düşürecek, o çok önemli dertlerimizi kıymetsiz kılacak birilerine ihtiyacımız var.
İyi olan, iyi görür. tersi de geçerli iyi gören, iyidir.
Bitirdiysen, senin şu ana kadar ne yaptığını söyleyeyim. Senin konuşmandan benim anladığım, sen dünyayı çok önemsemiş, onu çokça kafana takmışsın.
Okur Takip Önerileri
İç dünyamız arındıkça ve güzelleştikçe, arınık ve güzel olanları kendimize doğru çekebileceğiz. Kuşlar sohbete gelecekler, ceylanlar başlarını dizimize koyacaklar..
“Ümit mi ? Ümit en son kötülüktür.!”
Ama kaya gibi sağlam bir sözüm var. Neysen o ol.
“Benim de kötü dönemlerim vardır. Kimin yoktur ki ? Ama beni ele geçirmiş değil. Onlar hastalığımın değil, benim varlığımın bir parçası. İsterseniz şöyle diyelim; onlarla beraber yaşama cesaretini gösterebiliyorum.”
Ah, bu insan yüzleri!.. her şeyimizi bağladığımız, durmadan yanıldığımız, istediğimiz kadar bol hasletler, adilikle, iyilikler, kötülükler, delilikler, akıllılıklar, sevdalar yüklediğimiz insan yüzleri!yanılsakta zararı yok! bu yüze olmazsa ötekisine yükleriz saydıklarımızı.
Ama insanlar tuhaf! kendilerini sevmeyen, önem vermeyene daha büsbütün tutuluyor.
Düşündüm. İki senedir emekli Zeynel efendi de gelmiyor. Biletçi Celal de, Hasan efendi de gözükmedi. Balıkçı apostol da pencerenin bir kenarında ağ örmüyor iki senedir.
Tevekkeli iki senedir bu kahvede çayın eski tadı yok.
Ölesiye yalnız, ölesiye mesudum. İçim kalabalıklar çekiyor. İnsanlar çekiyor. Çocuklar istiyorum: haşarı, sarışın, esmer, edepsiz.. seyahatler çekiyor içim.
Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden söylemesi.