Metin Karaca
@MetinKaraca
Hatırlanmasını istediğim bir günden ibaretti hissettiklerim.
28 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bulutların üstünden
Bıraktım ben kendimi
Sonunu düşünmeden
Duygular sarınca beni
Gizlice tuttum elini
Yüzüne baktım usulca
Belirsiz, halime tahakküm eden mevsimin psikolojisi.. Eylül.. Rüzgarları ilk kez böyle kırılmış kalpte özgürce yeller estiriyor içime.. Avuçlarım göklere yüz çevirmiş, dilim riyazetle dualarına göz kapamış.. Dört duvarlı özgürlüğüme yön verdiğim her köşede kaçışlarım yalnızca sanadır.. Bilirim mevsimleri değiştirecek şehirler var uzaklarda, yılları eskitecek yalnızlıkta.. İnançlarımın umuduna iştahı mükafat hayalleriyle ıslanırken ellerim üşüyecek soğuklarda.. Yıldızları saklarken gökyüzü, kapadığımda gözlerimi yıldızım olacaksın düşlerimde.. Renklerinden değilde; mavisinden doyacağım gözlerinin, kıyısında denizin.. Üzerime gelirken hırçın dalgalar ellerini açmış koşuyor olacaksın.. Adımlarım varlığına değil, ruhuna ümit bağlamış geliyor olacağım sana..
Metin Karaca
Tükenmeyeceğini sandığım sözlerimin kuracağı hiçbir cümlem yok artık. Senden daha az insanın olduğu şehirler aramakta nafile.. Hasretinle rekabet ediyor cesaret-i medeniyetim. Yangınlarını söndürmeye yetmiyor hatıralarımdan damlayan yaşlar, yağıyor tane tane intahar ediyor yanaklarımdan. Daha kötüsü özlerken içten içe, açıpta kapıyı girsen içeriye.. Dokunamayacak kadar kıyamam tenine hak etmediği için ellerim. Belkide hak etmediğim için, sıcacık duygularını beslediğim bedenim.. Üşüyor, üşüyor zeminde. Titriyor düşüncelerim, ayaz altında sıkışmışcasına donuyor gözlerimde fotoğrafın. Ağlayan bir çocuk var susmak bilmiyor taş kalbimde, annesini istiyor rüyalarımda doğmamış bir melek..
Metin KARACA
Okur Takip Önerileri
Yüce dağlar esir küçük tanelerine mevsimin.. Ve sen kollarıma ait olmadığın kadar tehlikedesin.. Vicdanındaki eksiklik, kalbindeki yokluğu telafi eder mi dersin.? Nefesimi garip bıraktığı kadar pişman olursa, kapımı çalacak kadar utanmaz olur mu ellerin.? Bir kadehe şerefini kırana, bir göz yaşını idam etmez yüreğim.. Fikrimde sürgün eyler de, kalbimde diri tutmaz nefretim..
“Küstürmeyin insanları hayata. Sonra her şeyden vazgeçiyorlar. Yaşamaktan, güzel olan her şeyden. Bir odada yalnızlığı; bir dağ başında kalmayı, bir adada mahsur kalmayı, nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar. Küstürmeyin işte bazı insanları.”
| Nazım Hikmet Ran
Ömrümün dallarından bir yaprak daha düştü bugün. Ağır ağır, sallana sallana, huzur ve mutlulukla, sonbahara inat rüzgarın kollarına. Sevgiyle sarılmış sıcaklığında yabancı bakışlarla. Yarın olsun ve hiç bitmesin umutlarıyla. Sıcaklığınızı paylaştığınız insanların yanında soğuğun üşütmeyeceği bir yarın. Umarım hayallerim ve hayalleriniz yarınlarımızda eşdeğer olur.
Çok yakında geleceğim; gözlerine anlatmak için yüreğimde ki sevdayı. Daha fazla sessizlik yüreğimdeki acıyı körüklüyor seher vaktindeki gün ışığım. Beni sorma boşuna sevgilim, ben topyekûn sana muhtaç.
Metin Karaca
Affetmeyecek kadar gaddar olmassan, unutamayacak kadar zayıf kalırsın.
Metin Karaca
Perdeyi araladım, gün ağarmaya yüz tutmuş, güneş vaktini bekliyordu. Kahvemin telvesine yakın yerlerdeyim, bitti bitecek. Soğukluğunu hissediyorum vicdanının, hatırlanmasını istediğim bir günden ibaretti oysa hissettiklerim. Vicdanın gibi o günün yokluğunuda ezber ettirmişsin gönlüne. O gün benim doğum günümdü ve sende kutlamamıştın.
Metin Karaca
Uzun zamandır hiç kimse olarak yürüyorum sokakları, benliğimi kaybetmeme neden olan sözlerinin, kendimi sadece gölgemle konuşmaya mahkum tutan hiç tutamadığım ellerinin izi kalacak tabutumda. Bir müsvedde'den farkı kalmayan hayatımda sevgiye aç olan ruhumu doyuracak insan yok mu diye haykırıyorum kendime, sadece yankısını işitiyor kulaklarım.
Metin Karaca
Kar tanelerinin soğukluğunu dert etmiyorum, yüreğimin yangın yeri iken ellerimin soğukluğu canımı sıkıyor. Tekil olarak kurduğum hayallerime yalvarıyorum bu gece.