Bana öyle geliyordu ki Tanrı, yolunu yitirmiş ve günah yollarında gezinmeyi seçmiş olan kuzuyu terk etmişti ve kuzuyla sürüsü arasında yırtıcı bir canavar, avına saldırıp parçalayacağı saati homurdanarak beklemekteydi.
İnsana gerekli olan, neye mal olursa olsun ve neye yol açarsa açsın bir şeyi özgürce isteyebilmesidir. E, gönül bu, ne isteyeceğini ise ancak şeytan bilir...
Tam bilemiyorum. O zamanda geriye sadece puslu hatıralar kaldı. En azından bugün sanki bir başkasından ya da eski bir hayattan bahsediyormuş gibi anlatabiliyor, gülebiliyorum. İyileştiğimi kanıtlamaz mı bu?