Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Damla Pınar

Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi, Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan. Ah’lar Ağacı, Didem Madak
Didem Madak
Didem Madak
Reklam
Seninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız. Aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak.. Bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak. Ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız. Sen ve ben.. Artık birbirimizi hiç görmeyeceğiz. Ya da uzat ellerini, dokun güneşe, yazın kışa soluşunu dindir. Anla, bir ömre
Bir insanla kurduğumuz hikâyenin içimizde bitip tamamlandığını, o kişiyi düşünmediğimizde değil, artık ona söyleyecek hiçbir cümlemiz kalmadığında anlarız. Sözcüklerimiz bittiğinde, hikâyemiz de biter. İnsanlar hayatımıza sözcüklerle, sesleriyle girer; sessizlikle uğurlanırlar.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Bazen kendimi korumak için sevimli bir kirpi gibi davranıyorum, ama dikenlerim en çok bana batıyor."
Didem Madak
Didem Madak
Bir çocuk demiş
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu. Hep böyle mi bu? Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer... Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden! Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir. Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına? "Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.
Reklam
Kitaba düştüm, sabahtan akşama kadar okuyorum. Kitaplar akıllı kitaplar aptal. Kitaplar büyük kitaplar çocuk. Kitaplar en uzak, en güzel yolculuk fakat kısır fakat sensiz… Nazım Hikmet