Ve Ophelia düşmüş bütün çiçekleriyle
Gözyaşları içine ırmağın.
Etekleri açılmış yayılmış da sulara
Bir süre kalmış ırmağın üstünde deniz kızı gibi
Başına gelenden habersiz,
Ya da sularda yaşamak için yaratılmış gibi
Çünkü pisliğin ortalığı sardığı bu zamanda,
İyiliğin af dilemesi gerekiyor kötülükten,
Evet,önünde eğilerek,
Sana iyilik etmeme izin ver demesi gerekiyor.
Kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Zorbanın kahrına,gururunun çiğnenmesine,
Sevgisinin kepaze edilmesine,
Kanunların bu kadar yavaş
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine.
Kısacası,Ophelia,inanma yeminlerine.
Kılıkları başka,kendileri başka
Çöpçatanlar gibidir bu yeminler,
Aslında çirkin istekler peşindedirler.
Kutsal biçimlere bürünmeleri
Daha iyi aldatmak içindir insanı.