Bu zamana kadar hep hayatı suçladık. Acılarımız onun yüzündendi, yaralarımız onun yüzündendi. Bıçağı kendi kendimize sapladığımızı göremedik. Kanlı ellerimizle başkalarını suçladık. Önce yaramızı açtık sonra onu sarmaya çalıştık. O sırada hayat bizi sadece izledi.