“Topluluk hâlindeyken bile yaşamayı beceremeyen bizler için bu dediğin kısacık ömürden başka bize ne kazandırır ki?”
Sayfa 104
Bu iş bana göre tam bir angaryaydı.
Sayfa 15
Şu var ki, mağaranın dişileri böyle bir mücadelenin içinde asla yer almıyordu. Hiçbirisinin bir erkeğe sahip olmak için hemcinsleri ile savaştığını görmedim. Bu yüzden bir dişinin bir erkeğe olan sevgisi, bende sorular içinde sorular oluşturmasına sebep oldu. Dişiler eksik seviyor ya da hiç sevmiyorlardı. Onlar, sevgilerine muhtaç erkekleri diledikleri an kaldırıp atabiliyorlardı. Avlanırken nasıl bir başınaysak, severken de bir başınaydık. Bu savaş, tek taraflı bir savaştı. Erkeklerin savaşı…
Sayfa 13
Okur Takip Önerileri
Ne de olsa uykunun dinçlik veren büyüsü vardı, bir mağara adamı için uyku, en az yemek ve su kadar elzem ihtiyaçtı.
Sayfa 9
Hayata gözlerimi açtığım günden beri içinde yaşadığım bu mağaranın su sızdıran taş duvarlarını, geniş ağzının aksine ileriye doğru gittikçe daralan dehlizlerini, tepeme ha düştü ha düşecek gibi duran kalın sarkıtlarını hafızama kazımıştım. Burası gündüzlerin alelade geçtiği, geceleri ise can sıkıntısının gırtlağımıza kadar dayandığı bir yerdi. Gündüz vakitlerinde bir şenlik yerini andıran mağara, gece olunca nasıl bu hâle gelirdi aklım hiç almazdı. Doğdum doğalı bu mağaradan başka bir yeri yaşam alanı bilmedim hiç. Keşfetmeye bile yeltenmedim, başka yaşam alanları nasıl olur diye hiç düşünmedim ama şu vardı: Mağara bize ayak uyduracağına biz ona ayak uydururduk ve yaşamımızı, onun bizlere sunduğu olanaklar ölçüsüne göre düzenlerdik. Ben bu duruma ‘şartların dayatması’ derdim fakat diğer mağara adamları buna, ‘şartlara dayanmak’ der geçerlerdi. S.3
Sayfa 3
Anlıyordum, bir yılan daha kabuğunu değiştirmekteydi.
Şehir ona bekçilik eden, gece gündüz havasını soluyan yılanlarla doluydu ve yılanlar, kaderinde bir yılan tarafından ısırılmak suretiyle ölümü yazılmış olanlara zehrini saklardı. Böylelikle şehir, bağrında saklayıp büyüttüğü zehrini, kendi toprağındakilere sağaltırdı.
Bu iş, bana pek haince gelirdi.
Burada bir boşluğa kapı yaptılar beni Seyhan
ne de olsa mumyalar da bir zamanlar insandı.
Diğerleri mi? Sakatat, iliğe işlemiş zerzevat, eften püften, terden, kıldan ve kökten ibaret, işlevini yitirmiş bir yığın et torbası…
İçime yolculuğun o garip acısı çöküyor.
Kaktüs severdi, onca renkli çiçek, yaratıcı tarafından büyüsün ve dünyayı güzelleştirsin diye doğaya salınıp bırakılmışken
Gelincik toplayacaktım bu kez…
İyi de hangi vagon?
Herkes aynı geceyi yaşar ancak başka düşler kurar
İlla bir cinsiyet vermem gerekirse eğer; kara gözlü bir kadına benzettiğim o şirin kaşemi, sinirlerim tavan yaptığı vakit, duvara fırlatıp atmışlığım da çoktur hani
Köklerini bilememek tuhafıma gider.
Oysa insan öldükten sonra nedir ki Allah aşkına, bir yığın kemik torbası!
Oysa hiç gömülmek istememiştim. Bir mezarım olsun istemedim. Öyle taşmış, mermermiş işim olmazdı.
