Namık Aktaş
@Namik16
Anne karnına sığarken dünyaya neden sığmadığını ve en sonunda bir metrekarelik yere sığmak zorunda kalacağını farketmeli insan.
264 okur puanı
Mayıs 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
64 syf.
·
Puan vermedi
·
135 günde okudu
Tanrı’m, bana acı ve onar kırık kanatlarımı!
Gel, gel de yıkılmaz kuleler gibi duralım fırtınanın karşısında. Gel cesur askerler gibi dimdik durup yüzleşelim düşmanlarla. Ölürsek şayet şehit oluruz; ama olur da ölmezsek kahraman oluruz. Engellerle ve zorluklarla yüzleşmek huzura sığınmaktan çok daha onurlu bir davranıştır.
Okur Takip Önerileri
Aşkın bana tek öğrettiği seni kendimden bile korumam gerektiği.
Mutluluktan bahsetme bana, hatırası bile acı geliyor.
Bu ülkeyi terk edelim ve bütün bu köleliği, cehaleti arkamızda bırakıp hırsızların ulaşamadığı uzak bir ülkeye gidelim.
Bulunmaz bir hazinedir aşk, Tanrı’nın hassas ve yüce ruhlara hediyesidir.
Başının üstünde parlayan kılıcı, ayağının altından akan kanları görmüş asker, sokakta çocukların attığı taşlara aldırmaz
Sancılı ruh yalnızlıkta huzur bulur.
Ruhumu ruhuna sarıp kalbimi güzelliğine yuva, göğsümü acılarına mezar yapacağım.
Şairin kederli düşüncelerini sevdiği gibi sev beni.
Yerini ayılmaya bırakan bir sarhoşluk mu demeli bu yaşananlara?
Gece gelip sabah veda eden bir yabancı misafir gibi midir aşk?
Zamanı, mevsimi değiştirir kadın kalbi; ölüp gitse de asla yok olmaz. Savaş alanına dönmüş bir bahçedir o kalp; ağaçlar devrildiğinde, otlar yandığında, taşlar kanla kızıla boyanıp da toprak kemiklerle ekin bulduğunda hiçbir şey olmamışçasına sessiz ve sakin kalır; ilkbaharın da son bahar gibi vakti gelince çıkagelip görevini yapacağını bilir zira.
Ne itaatsizlik ettik bir buyruğa ne de baktık yasak elmanın tadına; niçin kovarlar bizi cennetten o zaman? Bir kez olsun isyanı getirmemişken aklımıza, neden düşer olduk cehennem topraklarına?