İşte, ben hep böyle bildiğin gibi:
Kaderi öpüp başıma koymuşum, gülüşüm, oturuşum, konuşuşum... Belli efendim, besbelli yaşamaktan soğumuşum.
Bu hüznü siz de bilirsiniz. Anlat deseniz anlatamam. Enine boyuna yaşarım anca...🍂
-Tut ki güneş açtı.
Papatyalardan taç yapar mı
bize olric?
+Bilinmez efendimiz.
-Yıldız kaydığında diler mi
bizimle olmayı?
+Sanmam efendimiz.
-Ben de sanmam gidelim olric.
Yaz geçiyor sen gelmiyorsun.
Belki bir gün gelmiş olacaksın
ama o kadar geç gelmiş
olacaksın ki seni gördüm
Görmedim mi, doğru dürüst
anlayamadan kalkıp geri gideceksin.
Benim için tahammül edilemez bir devir
Daha başlayacak. Üstelik o devir kim bilir ne
kadar uzun sürecek.
Hayatımızın hiç düşünmeden
Feda edebileceğimiz seneleri
o kadar çok mu? Ömrümüzü
hep böyle birbirimizden uzak
mı geçireceğiz? Sen belki yine
bu kadere boyun eğmenin de
güzel olduğunu söyleyeceksin.
ne lüzum var bu türlü avunmalara
bir arada olsak
daha iyi değil mi?