Şehit haberlerini duyan herkesin dudaklarından hep aynı kelimeler döküldü: “Vatan Sağolsun!” daha sonra kanal değiştirip gündelik hayata geri dönüldü. Sahi “VATAN” dediğiniz kaybettiğimiz evlatlarımız, ne kadar canı yanarsa yansın şehit diyerek teselli bulan annelerimiz, evladının şehit haberini alınca yanardağ gibi duran babalarımız, güle oynaya gönderdiği,uğruna soyadından vazgeçip hayatını birleştirdileri sevdiğini al bayrağa sarılı halde gören cennet gelinlerimiz, canı kanı o çok sevdiği kardeşlerinin üstüne toprak atan kardeşlerimiz, yaşlarını kaç olursa olsun sırtını dayadığı babasını, annesini toprağın 2 metre altına gömen, daha anne karnındayken yetim kalan, baba hasreti çeken şehit çocuklarımız değil midir??? Bizlerin yere göğe sığdıramadığı yiğitlerimizi önce al bayraklı tabuta, daha sonra haberlerde saniyelere, gazetelerde köşe yazılarına sığdırdılar. Pardon da ŞEHİTLERİMİZ varken konserlere devam edip şehitler ölmez diyemezsiniz, yılbaşı kutlayıp vatan sağolsun diyemezsiniz, 12 şehit ve daha kaç binlerce olan sayılarını unuttuğumuz şehitlerimiz biz evlerimiz de rahat uyuyalım diye vatanımıza milletimize zeval gelmesin diye orada bizleri korurken şehit oldular bilmem farkında mısınız? Ben yas’ ımı tutmak istiyorum. Şehitlerimizi tek kalemden de unutamam kusura bakmayın ya da bakın kalbiniz de o şehitlere birazcık merhamet yoksa dilimizde de olmasın iki fotoğraf iki yazı yazıp hiç bir şey yok gibi yaşamayın Allah aşkınaa…..