Sana acımasızca davranan birisini düşünüp nasıl bana böyle şeyler yapabilir diye tekrar üzülüyorsun belki. Ancak acımasız insanlar kendilerinden başka kimseyi düşünmez, diğer insanları önemsemez, önemsenecek bir şeymiş gibi görmez…..
Bazen çok başarısızmışım gibi hissediyorum, hiçbir şeyi doğru düzgün yapmamışım, yapamamışım gibi. Bu durumdan dolayı mutsuz hissediyordum ve mutsuz hissettiğim için de kendime kızıyordum. Gözüm yaptıklarımı değil yapamadıklarımı görüyordu. Ama sonra değerlendirmeye yanlış yerden yaptığımın farkına vardım. Neyi başarırsam başarım her zaman başarısız olduğum konular olacaktı. Dünya bir insanın kaldırabileceğinden ve yapabileceğinden çok daha fazlasının barındırıyordu. !!!!
Ben uzun süre insanların aslında ne söylemek istediklerini yüzlerinde okuyarak bekledim. Gerçek hüznün bir insanın gözlerinde neye benzediğini çok iyi biliyorum….
Bir davranışın tercih mi zorunluluk mu olduğunu anlamanın en temel yolu kendine “yapmak zorunda hissettiğim şeyin aksine de, istesem aynı rahatlıkla yapabilir miyim?” sorusunu sormandır. Eğer ki bu soruya verdigin cevap hayırsa, sen iyi görünen şeyleri öyle yapman gerektiğini öğrendiğin için ya da başka şekilde davranırsan insanların senin hakkındaki olumsuz düşüncelerinden korktuğun için yapıyorsun demektir. Ve zorunluluk olarak yaptığın şeyler, bazen iyi şeyler de olsa seni fazlasıyla yoracak ve bardağın hızla dolmasına neden olacaktır.