Kitabı oxuyub, bitirəndən sonra üzərimdə bir susqunluq hakim oldu. Bitməsini istəmədiyim bir hekayənin tənəzzülü fərqli hiss etdirdi. İnsan əsərin daxilinə doğru o qədər çəkilir ki, bəzən doğru olduğunu düşünmədiyin şeyləri belə qəbul etmək istəyirsən.
Oscar Wilde'n da öncəliyi budur deyə düşünürəm. İnsan psixologiyasının dərin qatlarına
Henry “Her rezaletin kökeninde ahlak dışı bir güven yatar.” dedi.
-“Harry, zeka eseri bir özdeyiş uğruna kurban etmeyeceğin kimse yok!”
“ Tüm dünya kurbanlık koyundur, kendi ayağıyla gelip bıçağın altına yatar.”