3,5/5
Heyecanla, elimden bırakmadan okumalıyım derecesinde bayılmadım ama sonu sebebiyle 2. kitabı da okurum gibi.
Kurgu zayıftı, karakterler çoğu zaman sinirlerimi bozdu, aşk olarak duygular üstümden sekti geçti hiç bir şey hissedemedim. Yazım hataları da üstüne tuz biber oldu. Bütün bunları düşünerek Aşiyan serisinin kilometrelerce gerisinde kalmış gibi geldi bana. Devam kitaplarında karakterleri daha iyi anlayıp hak vereceğimiz söylense de şu an için Çakır Seyhanlı pek güven vermedi bana (kitabın sonunda hislerimde yanılmadığımı da anladım). Mahru’nun tripleri (ve genel olarak bu ikili) yordu beni. Bir de Çakır, Mahru ile olan sahnelerinde o kadar sık “sofistike” duygusal cümlelerle aşkını dile getirdi ki kısa süre sonra etkisini kaybetti dümdüz okudum okudum geçtim. Etkileyici olmaktan çok bunalttı beni o ağdalı cümleler. İki serinin de erkek karakterinin aşırı tavırları ve sinir bozucu hareketleri olsa da Savaş Cebeci > Çakır Seyhanlı kesinlikle.
