Ama ölüm denen yüce nimet de onu dileyenleri bahtiyar eder mi?
Ah! Bir aşık nedir? Aşık, sevgilisine tapan bir köledir ki aşığı zerre kadar incinmesin diye aşkını gizleme derecelerine kadar fedakarlık gösterir. Bir aşık nedir? Aşık, sevgilisinin o yeni muhafızıdır ki kendi gözlerinin bile üzgün, hasret çeken bakışları eğer sevgilisinin iffet ve mahcubiyetinin şanına dokunacak olursa gözlerini çıkarmak türünden bir gönül almayla, hasret dolu gözlerini sevgilisinden çevirerek yerlere diker.
Zihin ne kadar hızlıdır! Bir anda kainatı dolaşır. İşte zihnin dili de o kadar hızlıdır. Onun bir anda söylediğini, bir katip üç gün yazsa bitiremez.
Okur Takip Önerileri
Zaten karakter, yaradılıştan daha kuvvetli olmasa yaradılışa galip gelebilir miydi?
Maddi dünyada hoşlanabileceğim hiçbir şey olmazsa ne yaparım? Hayal âleminde fikrimi gezdirerek ve gördüklerimin bir kısmını da kendi hususi âlemimde uygulamaya çalışarak şöylece birkaç dakika geçiririm. Zaten Victor Hugo da insan için bundan ziyade zenginliğe ulaşmanın mümkün olmadığını söylüyor.
Bununla beraber aşkın en büyük hükmü kalp üzerinde olduğuna göre acaba merhamet ve şefkat bu hükümde aşktan geride mi kalır?
Zavallı adamcağızın zihninden geçen şeyleri bir sayfa üzerine yazıya geçirmek mümkün olsaydı, gerçi deli saçması gibi bir gariplikler defteri olurdu ama adı geçen garipliklerin her biri de birer filozofa çalışma konusu olabilirdi.
İnsanda daima ümit bulunmalı! Hatta ümitleri ihtimallerin üstüne çıksa bile o kadar zararı yoktur. Bir bakıma faydası bile vardır. Dünyada en ciddi mutluluk varsa o da insanın gerçekten mesut olduğunu kendi kendisine inandırabilmesinden ibarettir. Buna iç huzur derler ki o da ümitlerin kuvvet derecesi kadar kuvvetli olabilir.
Ne garip hal! İnsan dünyaya hangi bakış açısından bakarsa dünyayı o bakış açısının gerektirdiği bir şekilde görür. Meyhanenin birisinde yükünü tutmuş, rakının parlaklığı gözlerine yansıyıp gözleri parıl parıl parlayarak sokağa fırlayan bir sarhoşun attığı naralar, yalnız neşesinden ibaret değildir; belki o halde gözlerinin bütün alemi neşeli görmesinden dolayıdır. Keder ve ümitsizliğin son noktasında olan insan da dünyaya baktıkça, alemi de kendisi gibi kan ağlıyor zanneder.
Ama bir adamın yaradılışı zaten fena olup da, üstüne aldığı terbiye ve gördüğü örnekler de fena olursa o adam artık o kötü insanlardan olur ki görünüşü insan olduğu halde kalbi şeytandan başka bir şey olamaz.
İnsanlık bunlarla iftihar edemez, bilakis mahcup olur.
Malumdur ki çehreler, kalplerin yansıması olacak kadar aynasıdır, hatta bazı bilimadamlarının bizce de doğru olan düşüncelerine göre, insan hangi yerde yaşarsa o yere mahsus bir de çehre edinir. Hele suç ve cinayet işleyenlerin yüzlerinde bu hallerini gösterecek işaretler pek açık olup, insana kıyan, can yakan melun insanların kötülükleri gözlerinden ve yüzlerinin her gözeneğinden dışarıya vuruyormuş zannolunur.
Üstelik aşkta bir çeşit cinnet de bulunmasına, aşığın hareketlerinin hiçbirinde adeta deliden fark olmamasına karşılık, merhamet ve şefkate mağlup olarak bir harekette bulunan insan, o kadar akıllıca davranır ki akıl bile hayran kalır.
236 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
"Hiç derin laflar değil, bir kere görebildikten sonra o kadar açık ve elle tutulur şeyler ki... Fakat doğru, bırakalım... Çünkü insanın kafası bir kere bunları düşünmeye başlarsa bu rahat koltuklarda bu kadar rahat oturmak mümkün olmaz sanıyorum."
Evet, bu dünya böyle yürümez, fakat her şeyin sırası var. İnsan karda yürüyüp izini belli etmemeli...