Fakat şunu unutmayın ki, ben bütün normalliklerden zorla koparılmıştım, suçsuz yere hapse atılmış ve aylarca işkence edilip yalnızlıkla işlenmiş bir mahkumdum. İçimdeki bir şeyler haklı çıkmak istiyordu ve savaşabildiğim tek şey içimdeki bu diğer bendi.
Eğitimli insanların bulunduğunu hissettiği yerlerde kendi kabuğuna çekilir; böylece kimse ondan aptalca bir kelime duymaz ya da onun sınırsız derinlikteki cehaletini ölçüp, kendiyle övünemez.
Herkes , her şey birleşmiş seni bana hatırlatmaya mı çalışıyor ? Yoksa ben seni düşünmeyi mi çok seviyorum ? Nasıl herkesde , her şeyde biraz senden olur fakat hiç kimse , hiç bir şey senin yerini dolduramaz ? Cevaplayamadığım sorularımsın...
Hakikaten şu insanlar pek müz'iç mahluklardı. Kendi akıllarının üstünlüğüne inanarak başkasına öğüt vermekten vazgeçmiyorlar, fakat kendi gülünçlüklerini,zavallılıklarını da bir türlü idrak edemiyorlardı.