...artık üzülmüyorum. Belki de üzülemiyorun. Bütün alçaklıklar bile doğal, çünkü alçaklık doğal. İyilik de, kötülük de bizim yaradılışımızda. Benim için ne düşündüklerini hiç önemsemiyorum artık, ben ne düşünüyorum, budur önemli olan benim için.
İlk defa bir Livaneli kitabı okudum, açıkçası şüpheliydim okumaya başlamadan önce.
Ama öyle bir yazmış, öyle bir anlatmış ki dünyadan kopup biraz Karadeniz sahillerinde yürümek isteyen herkes okuyabilir. Kitabın sonunda beynimin bütün hücreler “ Nasıl ? “ “ Hadi canım” demeye başladı.
Farklı bir son. Okuduğunuzda beyninize balyoz etkisi yaratacak.
Ey benim şahım; hayatımı bağışladın ama karşılığında hikayelerimi çaldın benden. Oysa ben sadece hikâyelerde yaşayabilirdim. Şimdi onlar tükendi ve benim hikâyem de sona erdi.