"Geldiğimden beri yüzüme bakmadın."
Cevap boğazımda düğümleniyordu: Çünkü geldiğinde beni yanağımdan öptün. Beni kendine çekip kucaklamadın ya da uzun uzun dudaklarımdan öpmedin. Tam seni bulmuşken, şimdi kaybetmiş gibi hissediyorum.
"Eğer bu yüzden seni bir daha öpeceğimi sanıyorsan, bunun yaşanmayacağını bilmeni isterim."
.
.
"Seninle bir kez daha öpüşmektense, ayakkabımın tabanını yalamayı tercih ederim."
Hayat kesinlikle adil değildi ve kimse hak ettiğini yaşamıyordu. Onun hayali de ne Menderes'le evlenmek ne de itilip kakıldığı, adam yerine bile konmadığı bir yaşam sürmekti.