Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Baştankara
Baştankara
@Ravent
Florebo quocumque ferar.
1782 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Yanlış zaman, yanlış kitap.
Kitap okuma isteğimin bıçak gibi kesildiği günler yaşıyorum. Silber'i okurken de aynı durumdaydım ama onu her gün az da olsa okumaya çalışmıştım. Bu sefer ise bunu yapamadım zira kendimi zorladıkça kitaptan komple koptuğumu fark ettim. Hâliyle süreç uzadıkça uzadı ve kitabı sevmeyince de bu durum iyice boğucu bir
Sonunda! Yanlış kitap tercihleri yapıp durduğum için okuma hevesimi kaybettiğim bu günlerde böyle sevimli bir seriye başlamak bana iyi geldi, yaralarımı sardı. Rüya temasını okumayı her zaman ilgi çekici bulmuşumdur zaten, üstüne bir de başkarakter bu kadar kafa dengi olunca ve aralara nahif bir aşk da serpiştirilince kitaba epey yükseldim zira.
Ama o final yok mu o final, o bozdu işte her şeyi. Gayet makul ilerleyen kurgu bir anda günlük dizi senaryosu kıvamında bir mantıksızlığa evrildi ve bu durum tüm keyfimi kaçırdı. Şu an tek tesellim, serinin devamında işlerin düzelmesi ihtimali. Yazarın kalemi akıcı, mizah anlayışı çok iyi, kurgusu da mis gibi. İnanıyorum, toparlanacağız.
Serinin ilk kitabını fena bulmamakla birlikte bir eksiklik hissetmiştim. Bu kitabı ise komple eksik buldum, Ryan ile Rhodes'in ilişkisi yalapşal yazılıp geçilmiş gibiydi. Acayip toksik ilişkilerden çıkmış ve birbirleriyle hemen hemen hiçbir şey paylaşmamış olmalarına rağmen kolaylıkla yakınlaşabilmelerini hiç samimi bulmadım. Karakterlerin duygularını samimi bulmayınca da finalde yaşanan ve onlar üzerinde fırtınalar estiren olay bende yaprak kıpırdatmadı hâliyle.
Ayrıca bir spor romantizmi için kitabın spor kısmı da bir hâyli yetersizdi. Ne Rhodes'in hokeye olan tutkusunu hissedebildim ne de maç sahnelerini okumaktan keyif aldım.
Sonuç olarak, hem spor hem de romantizm kısmı sınıfta kalan bir kitap okumuş oldum.
Okur Takip Önerileri
Benim hiç tahammülüm kalmamış ya. Kolay kolay kitapları yarım bırakmazdım eskiden ama artık yapamıyorum, söz konusu bu kadar kötü bir kitap olunca direkt bırakıyorum. Kaldı ki nasıl bırakmayayım? Şu sayfaya kadar sadece, Cade'in Willa'yı ne kadar istediğini okuduk mesela. Çünkü Cade o kadar abaza bir karakterdi ki daha ilk karşılaşmalarında yüzünü bile görmeden sırf sesini duyarak Willa'ya yükseldi ve o andan itibaren de cinsellikten başka bir şey düşünmedi. Babalığıyla ilgili hiçbir sıkıntım yok ama Willa'ya olan tutumu ve düşünceleri beni çok irite etti. Aynı şekilde Willa'dan da hoşlanmadım. Yazarların, küçük bir çocuğun yanında bile küfürlü ve bel altı konuşmaktan çekinmeyen ve habire cinsel imalarda bulunan kadın karakterleri havalı olarak lanse etmeyi bırakması gerek artık. Yıldım çünkü, cidden yıldım.
Kusursuz gibi bir kitaptan sonra serinin bu kadar kötü bir kitapla devam etmesinden dolayı da hayal kırıklığına uğradım.
Uzun zamandır bu kadar beğendiğim bir kitap okumadığım gibi bu kadar özgün konusu olan bir kitap da okumamıştım. Hâliyle Bir Dilek Oyunu'nun güzelliğinden eridim, su birikintisine dönüştüm. Jack Masterson gibi ben de büyünün bozulmasını istemiyorum, bu yüzden detaya girmeden sadece şunu söyleyeceğim: İşlenişi etkileyici, karakterleri inanılmaz samimi ve verdiği mesajları anlamlı ve incelikli olan bu kitaba bayıldım!
Ha, bir de yazarın bir yandan hassas konuları ve hayattaki büyük zorlukları gerçekçi bir şekilde ele alıp bir yandan da olumlu ve masalsı bir hava oluşturmasından çok hoşlandım. Tozpembe bakış açısı ile gerçekçi bakış açısını başarılı bir şekilde bir araya getirmek deyince de sen be Meg Shaffer. Lütfen bu tarz daha çok kitap yaz. Yaz ki içimiz ısınsın, pamuk gibi olalım.
2024'ün ilk kitabını yarım bırakmayı hiç istemezdim gerçekten ama dayanamayacağım. Sevdiğim her şeyi içinde bulundurmasına rağmen kitap o kadar kötüydü ki anlatamam. Bir kere işlenişi korkunçtu. Habire saçma sapan olaylar oldu ve bu olaylar o kadar alakasız anlarda yaşandı ki ne mana deyip durdum. Birkaç kere sayfa sayısını kontrol ettim hatta, acaba basım hatası mı var diye. O derece kopuk kopuk bir ilerleyişi vardı kitabın.
Karakterleri de sevmedim. Knox, mağarasından 5 dakika önce çıkmış gibi davranan kaba ve itici bir adamdı. 40 küsür yaşındaydı ama o kadar ergen tavırları vardı ki 11 yaşındaki Waylay bile onun yanında daha olgun kaldı. Kitabı yarım bırakmadan önce ilerleyen sayfalarda yaptığı ayılığı da öğrendim ve giderayak tepem attı. Seni çöpe atacağım poşete yazık Knox! Naomi ise yaşadığı onca sıkıntının üstüne bir de kardeşi tarafından soyulup yeni tanıştığı yeğeni ile hiç bilmediği bir kasabada kalakalmasına rağmen şipşak ortama uyum sağlayıp cıvıl cıvıl takılmaya başladı. Gün ışığı karakterleri severim ama Naomi çok abartılı bir tipti bence. Yan karakterler desem, hepsinden sahtelik akıyordu.
Kitabın sayfa sayısının böyle bir kurgu için fazla olduğu da su götürmez bir gerçekti. Bu uzunluğa rağmen Naomi ile Knox'un yakınlaşma sahnesinin çat diye yaşanması da çok saçmaydı.
Ay yazdıkça bile içim şişti. Seneye başlamak için bundan daha kötü bir kitabı arasam bulamazdım herhalde.
Dipnot: Güzel kitaplar ben sizi bulamıyorum, n'olur siz beni bulun.
Aralık ayında 2 kitabı yarım bırakmış, bitirdiğim 5 kitabınsa sadece 1'ini sevmişim. Durum bu kadar vahim olunca bari ayı ve de seneyi güzel bir kitapla kapatayım dedim ve bu önemli görev için Aşk, Teorik Olarak'ı seçtim. Çok doğru bir tercihte bulunmuşum demek isterdim ama ay boyu olduğu gibi yine seçtiğim kitabı sevmedim maalesef, çok maalesef hem de.
Yazarın daha önce 4 kitabını okudum ama bu kadar zorlama karakterlere ve hiç hazzetmediğim bir kurguya sahip olduğunu düşündüğüm ilk kitabı bu oldu. (Spoiler: Jack'in, kardeşinin sevgilisinden hoşlanması başlı başına tatsız bir durumdu zaten) Yani sevmedim, eğlenmedim, hiç keyif almadım kitaptan. İş hayatında yaşanan zorluklara yapılan atıflar ve Elsie'nin Georgina'ya verdiği tepkiden sonraki farkındalığı güzeldi sadece, o kadar.
Ayrıca bilmesem bunu yazarın ilk kitabı zannederdim, öylesine acemi bir dille yazılmıştı.
Konu: 10/10.
Giriş bölümü: 10/10. Bu kitap alır yürür diye düşündürecek kadar 10/10 hem de.
Karakterler: 10/10. Yani tamam, Hazal tam olarak 10/10 değil. Tolga ile ilgili olayı sineye çekmesi, Akın'a böyle bir teklifte bulunması ve dahiliğinin sözde kalması sıkıntılı. Ama Akın'ın tek falsosu yok. Centilmen, kibar, anlayışlı, en sinirli
Bu kitap, ilk çıktığı zamanlarda gözüme çarpmıştı ama esas ilgimi çekmesi çok hoş bir fanartına denk gelmemle oldu. O fanart sayesinde kitaba bir anda yükseldim ve tatlı mı tatlı bir gençlik aşkı okuyacağım hissine kapılıverdim. Kötüler kötüsü Bay Yanlış Numara'nın da bu yazarın kitabı olduğunu fark etmek tadımı biraz kaçırdı ama yine de umutluydum ya. Sonuç: Doktorlar'daki Ela gibi yarı yolda kaldım.
Bana göre kitabı baltalayan, yazarın önemli meseleleri geçiştirip gereksiz meseleleri uzatması ve yaşanan olayların altını dolduramamasıydı. Mesela yazar düşmandan aşka temasını işliyor olmasına rağmen Liz ile Wes'in niye düşman olduğuna dair makul bir sebep yazmamış. Yahut Wes ile ilgili durumun (ta finalde ortaya çıkan hani) detayına girmemiş ve bu durum ortaya çıktıktan sonra bizimkilerin neler yaptığından da hemen hemen hiç bahsetmemiş. Hep geçiştirmiş buraları. Bitmek bilmeyen yanlış anlamalar ve lüzumsuz olaylarla kitabı doldurmak varken esas çiftin duygularını ve ilişki gelişimini yazmakla niye uğraşsın tabii! Amaan, ben de!
Kitapta hoşuma giden sahneler de oldu bu arada. Ama ehil bir yazarın elinden çıkmadığı için genel olarak baktığımda vasat buldum Filmlerden Daha Güzel'i. Yazarın yeni çıkan kitabı Sil Baştan ilgimi çektiği için onu da okumayı düşünüyorum ama yıldızımız yine barışmazsa bir daha herhangi bir kitabını okumayacağım.
Yazarın, efsaneleşmiş hikâyeler tadında bir hikâye yazma ve bu hikâyeyi iki başkarakterin de gözünden anlatma fikri güzel. Ama icraatı hiç başarılı değil. Kitapta yaşanan her şey o kadar havada kalmış ve karakterler o kadar duygusuz yazılmış ki okumayı bitirince “bu neydi şimdi” hissi ile kaldım. Bayağı hiçbir anlam veremedim kitaba.
Akmıyor, akmıyor, akmıyor. Şu sayfaya gelmek bile günlerimi aldı ve daha ileri gitmeye de hiç hevesim yok. Kaldı ki tek sorun kitabın sıkıcı olması da değil. Kitap, yine bu yazara ait olan ve benim de yakın zamanda okuduğum Kız Kardeşim İçin'e çok benziyor. Hâl böyle olunca da Jodi Picoult gibi özgün bir yazarın kendini tekrar ettiği bu bunaltıcı kitabı bitirmek ilgimi çekmiyor.
Julia Quinn'in kitapları güzel başlayıp sonradan düşüşe geçer normalde ama bu kitabı direkt falsolu başladı. Tahammül edebileceğim bir şey olsa yarım bırakmamaya çalışırdım ama Turner gibi bir tacizciye gösterecek ne sabrım ne de sempatim var. Miranda'nın sadece bu olayı değil, Turner'ın yaptığı her yanlışı onun adına bahaneler üreterek affedeceği de aşikar. Öyle olunca bana güle güle.
Devney Perry, sen hep kasaba kitapları yaz. Hep kasaba kitapları yaz, ben arkandayım!
Bu yazarın tarzını çok beğeniyorum ya. Bir kasaba kitabından beklediğim ne varsa veriyor: Sıcaklık, samimiyet, insanlar arası güzel ilişkiler, huzur, sakinlik. Aman bir olay olsun, aman kaos çıksın da ortalık hareketlensin dediğim hiç olmuyor. Ben böyle sakin ama samimi kitapları seviyorum. Hele ki içinde Memphis ile Knox gibi iletişimi güçlü olan ve problemlerini beraber çözen bir çift ve Drake gibi sevimli bir bebiş varsa.
Sadece Memphis ile Knox'un ilişkisinin daha yavaş ilerlemesini isterdim. Bir de bonus son sözü gereksiz ve zorlama buldum, olmasa da olurdu bence. Ama bunların dışında kitabı gayet keyif alarak okudum. Serinin devamını da heyecanla bekliyorum!
En amiyane tabirle dandik bir kitap. Yazar yaş farkı ve yasak aşk tabusunu ele alayım demiş, becerememiş. BDSM yazayım demiş, altından kalkamamış. Hikâyeye de, karakterlere de derinlik katamamış. İşleniş desen sallamasyon. Kitap sırf yazılmak için yazılmış sanki. Hiç sevmedim hâliyle. Tür olarak da bana hitap etmiyordu zaten ama dark romance sevmem deyip Rina Kent'in kitaplarını sevince benlik olmadığını düşündüğüm diğer türlere de şans vereyim demiş ve bu kitaba da bu sebeple başlamıştım. Ne yazık ki bu sefer doğru bir tercihte bulunamamışım.
Kitaba dair aman aman bir beklentim yoktu. Aşka inanmayan nemrut bir adam ile onu aşka inandıran cıvıl cıvıl bir kadının ortalama hikâyesini okuyacağımı düşünüyordum. İlk golü de buradan yedim. Zira Prem hiç de sandığım gibi nemrut değildi. Aksine Kareena'ya ilgisini göstermekten hiç çekinmedi ve onu orijinal ve tatlı randevulara götürdü. Hatta her Rina dediğinde kalbimi çalmaktan da geri durmadı. Tek sıkıntısı, ısrarla aşkın varlığını reddetmesiydi ki o konuyu da Kareena halletti sağ olsun. Hayır, direndin direndin de ne oldu Prem? Aşk savaşında ele geçirildin, Kareena tarafından dize getirildin yani.
Cıvıl cıvıl birisi olmadığı için Kareena hakkındaki öngörüm de yanlış çıktı ama o da beğendiğim bir karakter oldu. Teyzeleri haricinde korkunç bir aileye sahip olmasına rağmen kendi değerinin farkında olması, tüm baskılara rağmen aşkı aramaktan vazgeçmemesi ve isteklerinden daha azına sahip olması gerektiğine inanmaması çok güzeldi.
Karakterleri sevdiğim gibi ilk yarıda yaşanan hemen her şeyi de sevdiğim için gayet keyifle okuyordum kitabı. Ama ikinci yarıda beğenim azaldı ya. Sebebini nasıl anlatsam bilmiyorum ama bir olmamışlık ve gelişigüzellik hissetmeye başladım. Olaylar kendini tekrar etmeye başladı, karakterlerin tavırları yapaylaştığı için aşkları da tutkuları da hissedilmez oldu, final hiç içime sinmedi. Sanki yazar ilk yarıya tüm özenini vermiş de ikinci yarıya hiçbir hevesi kalmamış gibiydi. Niye böyle oldu bilmiyorum ama rahat 8 puan verebileceğim bir kitabın 5 puana kadar gerilemesi beni üzdü.
