Yitirmek kendini kendinde. Ansızın yolda giderken çattığın kaşlarını müebbetinden çekip almak,büyük bir buhranla yüklenmek zorunda olduğun omzunun kendini ölü bir balık gibi serbest bırakması gibi tükenmek.
Koca bir cadde,boylu boyunca kalabalık,arabalar bekliyor seni,fakat o an o dizlerinin üstüne basamamak, felaketin acayip. Hayat, az ötede kaldırımda ayağını burkman gibi acele meselelerle doldurur seni. Hep gitmek istediğin yerlere gecikirsin, ufak engeller kocaman bir urla paralar seni. Makleb kendini kendinde.
Yalnızsın işte hangi cümleye oturtursan oturt. Hangi dile çevirirsen çevir yalnızsın. Kendine de bir tercüman lazım. Anlıyor musun kederinden? Var olmak kederinden anlıyor musun?
Bazen yazdıklarıma kör kalabilmek istiyorum. Hissederken öldürür gibi yapan duygularımın mürekkebe yansıması beni hayrete sürüklüyor. Eskiden ağlayarak yazdığım yazıları şimdi okumadan geçiyorum.İnsanın belleği sıfırlanmalı ara sıra.
Okur Takip Önerileri
Zaten başıma ne geldiyse her şeye fazla anlam yüklediğimden geldi. Hep enleri yapmaya gayret edip durdum. En güzel halini,en iyi şeklini,en mükemmelini. Oysa en sade haliyle yapabildiğin kadarıyla da yaşamaya değer şeyler olabilirdi.
Koşa koşa gittiğim çiçekli yolun dönüşünde fırtına ile karşılaşıp habersizce çamura battığıma mı yanayım? Yoksa bir şeylerin fena halde yarım kalmasına mı?
Birbirimizin kıymetli dualarına talip olalım..
Allah'ım senin bize emanet verdiğin bedenin başka bir kul tarafından kırılıp kalp kırıklığından ağlıyor ya, gözyaşlarımızın hakkını onlara fazla fazla vicdan azabı ve pişmanlık duydurarak aldır. Sen beni yaratansın,beni en iyi bilensin. Karanlık gecede karanlık bir taşın üstünde yürüyen karıncanın sesini işiten güzel Mevla'm
İnşirah ferahlığını kalbinin acısından bir adım ileriye gidemeyen bu kulun üzerinde tesir eyle. Onunla beraber gönül bağıyla yapmak istediğim ne varsa beni sana karşı mahçup düşürdü. Mahçupluğumu mazur eyle. Ettiğim tevbeleri yeminlerimden, çektiğim zikirleri dilimden düşürme.