Kırk kemiğimde kırk yara var. Kırk yıl geçse de unutmam.
Aklı ve sevgisi olmayan bir toplum ya önünü iliklemekte ya da şiddeti şehvetle sevmekte bulacaktır özgürlüğü.
Sayfa 26
Zamanın ağırlığını duymak için öyle yılların geçmesi gerekmiyordu.
Sayfa 12
Okur Takip Önerileri
Ayrılığı bile bir ayrıcalık diye sundum da, sen kapıların hep aynı saatlerde açılıp kapanmasını bekledin.
Sayfa 14
Gitmek bir iç çekişe döndükçe,yaşadığımız her şey değersizleşiyordu.
Sayfa 13
Koro halinde susuluyordu ve yalnızca yüksek sesle konuşanlara inanır olmuştu insanlar.
Sayfa 8
Şimdi neden acı verir eski mutluluğumuz?
Sayfa 82
Yüzü yere düşen insan evlere nasıl sığar?
Sayfa 82
İçine doğduğumuz sabah neden rüyalarımızdan daha kısa?
Sayfa 80
Kim inandırdı bizi Şehrazat, yaşamanın ölümden büyük olduğuna?
Sayfa 80
Herkes kayıp. İnsan ölülerine yetişemiyor.
Sayfa 77
Zaman değil de dünya geçiyormuş insanın üzerinden. Bir parçan yollarda hayal, bir parçan evlerde çürüme fotoğrafı,bir parçan çarşıların ipinde arzu.
Sayfa 77
Son cümle yaktı beni :)
İnsanları güldürdüğü sürece ne olduğu farketmeksizin her şeyi yapabilirdim. Onları güldürebilirsem ,onların" hayatlarına" gerçekten uymamamı önemsemezler diye düşündüm. Her şeyden önce, dışarı çıkmaktan kaçınmam gerekiyordu. O insanların gözüne batmaktan kaçınmalıydım.
Sayfa 16
