Ne taht oyunları tadı alabildim ne de yüzüklerin efendisi. Bayağı ergen, çocuk kitabı. Yüzüklerin efendisinin siyahla beyaz dünyasının geçmişi, ayrı bir dünyası vardı. Betimlemeleri çok başarılıydı. Taht oyunları zaten gri karakterleri ile, 10 larca karakteri ile yetişkinler için bir kitaptı. Harry potter ise liselilerin okuyup seveceği çıtır çerez tadında okunabilecek bir kitap. Kötü ebeveynler, öz yeğenini dolaba kitleyen bir aile... Onun şımarık çocukları... Hep son anlarda kurtarılan harry vs vs çok uzun yazmaya da gerek yok. Yetişkinler için bir kitap değil. Bu kitabı, taht oyunları ve yüzüklerin efendisi ile kıyaslamak saçma. Elma ile armut. Hitap ettiği kitle farklı.
