Harry Potter ve Felsefe Taşı 1. Kitap J. K. Rowling (Robert Galbraith)

Bugün 450 milyondan fazla satmış, sayısız ödül almış, 8 sinema uyarlamasıyla gişe rekorları kırmış bir serinin, Harry Potter Serisi’nin, ilk kitabından bahsedeceğim: Harry Potter ve Felsefe Taşı. Kitabı tek kelimelik cümlelerle anlatmak gerekirse şöyle olurdu: Muhteşem. Olağanüstü. Harika. Süpper. Amazing. Magical vs.

Öncelikle Joanna Kathleen Rowling’den bahsetmek istiyorum. Harry Potter Serisi’nin ilk kitabını yazmadan önce boşanmış olması yanında bir de işsizliğe mahkûm olması onu derinden sarsmıştır. Oturduğu soğuk evinde kızı uyurken yazmaya başlamış bu seriyi. Ve ilk kitaptan sonra gelen o büyük başarı. Bu büyük başarının perde arkasında ne vardı peki? Kişi, mekân ve olay tasvirlerindeki yeteneği, kurgusundaki sağlamlıkla çocukları ve ilk gençlik çağlarındaki kişileri aşıp yetişkinlere de ulaşan anlatımı, en önemlisi tek başına kızına bakan bir anne olarak çocukların ne istediğini, onların hayal güçlerine neyin iyi geleceğini bilmesi bu başarının perde arkasında yatanları açıklayabilir. Altı yaşında kalemi eline almış yazmaya başlamış. Kendisi şöyle diyor bu konuyla ilgili: ″Hep yazmayı istedim, ama içimi kemiren bu tutkudan asla kimseye söz etmedim. Yaklaşık altı yaşında iken bir kitap yazdım. Bu basit hikâyeyi bitirdiğimde şu sözleri söylediğimi hatırlıyorum: ″Çok iyi, bu hikâye şimdi yayımlanabilir. Bu yaşta bile, sonuna kadar gitmeyi istiyordum.” Azim, kararlılık, yetenek, hayal gücü işte size Rowling.

Serinin ilk kitabını okumadan önce tüm filmlerini izlemiştim. Filmleri izledikten sonra açıkçası kitaplarını okumaya gerek görmemiştim. Ne büyük, ne kötü düşüncesizlikmiş benimkisi. Felsefe Taşı’nı da okuduktan sonra anladım ki kitap ayrı bir serüven, filmi ayrı bir serüven. Hayır, yanıltmasın sizi bu sözüm. Olaylar, kişiler, mekânlar %99 aynı. Ama Felsefe Taşı’nı ya da seriyi okumakla izlemek büsbütün ayrı şeyler. İzlemenin verdiği heyecan, merak; okumanın damağınızda bıraktığı tat mükemmel. Kitaptaki anlatım çok çok hoşuma gitti. Yapılan tasvirler, yer yer araya katılmış mizahi öğeler, oluşturulan karakterlerin sağlamlığı bunda çok etkili oldu.

Her şey karanlık bir gecede, saçı sakalı kemerine kadar uzanan, yaşlı, uzun, zayıf bir adamın kucağındaki yetim ve öksüz bebeği bir notla Privet Drive Dört Numara’ya bırakmasıyla başladı. Bırakılan bu bebek, Harry Potter, Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen’in gazabından kafasındaki şimşeğe benzeyen izle kurtulmuştu.
Harry’nin kapıya bırakılmasının üstünden on yıl geçer. Harry Dursleyler’in evinde sefil bir hayat yaşamaktadır. Çünkü aile çok gıcık, çocukları yaramaz ve sinir bozucu. Aksine Harry de saf, farklı özellikleri olan bir çocuktur. Günün birinde Harry’e bir mektup gelir. Mektup büyücülük konusunda rakipsiz olan Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’ndan gelmiştir. Mr Dursley mektubu Harry’e vermemek için elinden geleni yapar ta ki Hagrid adındaki saçı sakalına karışmış, iki üç insan büyülüğündeki dev adam gelene kadar. Harry mektubu bizzat o zaman okur ve Hagrid ile beraber Hogwarts’a gitmeyi kabul eder. Sonra başlasın harika bir macera.

Kitapta çok güzel bir dostluğu da şahit oluyoruz. Harry-Hermione-Ron'un daha karşılaştıkları ilk andan itibaren bu dostluğun sinyallerini alıyorsunuz. Dostluğun gerçekte ne olduğunu kitapta 11 yaşındaki çocuklardan öğreniyorsunuz. Albus Dumbledore kitaptaki doğru, yönlendiren, görmüş geçirmiş akıl konumunda. Hagrid başlı başına özgün bir karakter zaten. Profesör McGonagall, Severus Snape, Neville. Daha nice niceleri. Her karakter ayrı bir boyut.

Her şeye kulp takan insanlar vardır ya işte o insanlar bu kitaba ve serinin diğer kitaplarına da bir kulp hatta birkaç kulp takmışlar: Çocuk kitabı, basit anlatımlı, gerçeğe çok uzak. Tamam, çocuklar için yazılmış ama gerek anlattığı şeylerle gerek de uyandırdığı duygularla kesinlikle her yaştan kişiye hitap ediyor. Gerçek ve büyülü öğelerin birbirine harmanlandığı bir havada ilerliyor kitap. Bu harmanlamanın altında insanoğlunun süregeldiği vakitten beri çatışma içinde olan iyi ve kötünün mücadelesi anlatılıyor.( İyi ve kötü çatışması demişken yine bu türde olan Yüzüklerin Efendisi’ne de yakın zamanda başlamayı düşünüyorum.) Annesiz babasız büyümüş bir çocuğun yaşadığı zorluklar, hep eksikliğini hissettiği sevgi de anlatılıyor Harry üzerinden. Hem düşündüren, hem güldüren, hem de nefes nefese bırakan üslubu söylenecek fazla bir söz bırakmıyor insana. Fantastik ya da bilimkurgu kitapları sevmeyip de Küçük Prens tarzı kitapları yere göğe sığdıramayan insanların o türü okuyanları hep bir ikinci sınıf okur olarak görmeleri bana hep ironik gelmiştir. Yanlış anlaşılmasın burada Küçük Prens’e laf falan etmiyoruz. Orda da fantastik öğeler yok mu? Tamamıyla edebi bir eser mi? Orda güzel tespitler yapan Küçük Prens varsa burada da Albus Dede var. İşte yapılan yanlış ayırdımın ucunu bazıları burada çok fazla kaçırıyor. Nasıl hayal gücü olmayan insanların kanatları yoksa büsbütün düşler dünyasına dalıp gerçek dünyayı, yaşamayı unutmanın doğru olmadığını da biliyoruz. Burada sadece biraz hayal gücü istiyoruz. Birazcık.

“İnternet çağında, Pokemonların ve buna benzer diğer çizgi kahramanların söz konusu olduğu dönemde çocukların tercihlerini alt üst eden bu eser onları kendine çekmeyi başarmıştır.” İşte böyle bir etki yaratmış Harry Potter ve Felsefe Taşı. Alın okuyun, açın filmini izleyin gönül rahatlığıyla. Okumayı düşünenler daha fazla geciktirmesinler. Keyifli okumalar.

Harry Potter serisinin ilk kitabı. Harry, bu kitapta henüz on bir, on iki yaşlarında bir çocuk. Annesini ve babasını hiç görmemiş, onlar hakkında en ufak bir bilgisi bile yok. Bir gün annesine ve babasına karşı yapılan büyük bir ölüm büyüsü nedeni ile annesi ve babası hayatını kaybetmiş. Ama o, mucize eseri hayatta kalmış... Annesi ve babası ölünce, hayattaki tek akrabası olan Teyzesi, amcası ve kuzeni Dudley kalmış. Ve bu kitapta, başından türlü türlü olaylar geçiyor. Bu kitap öyle güzel ki, kelimelerle anlatılamaz. En iyisi okuyun. :)

Bu seriyi liseye başladığım yıl okumuştum. Harry Potter benim kitap okumamda milattır. Harry Potter'ı okumadan önce de kitapları severdim ama Harry Potter'la bu sevgi bambaşka boyuta geldi. İlk kitabı elime aldıktan sonra bırakamadım. 7 kitap bir ayda su gibi bitti. Hele hatırlarım 5. kitabı üç güne bitirmiştim. Yarın okul olmasına rağmen sabahlara kadar okurdum. En sonunda uykuya yenik düşerdim de öyle uyurdum. Tabi bir de geceleri annem gelip niye yatmadın diye kızacak diye bazen yorganın altında okurdum. Benim için anlatılamaz bir seri bu. O zamanlar giden bir vasıta da midem bulandığı için bir şey okuyamazdım. Ama bunu bildiğim halde serviste her sabah okurdum. O ay çoğu sabah mide bulanık gözler uykulu bir şekilde gittim okula.
Biraz da kitap hakkında bahsedeyim. Kitap inanılmaz bir şekilde akıcı bir kitap. Yalın bir dille anlatılmış. Kurgu ise süper. Yazar ilk başta sadece para kazanmak için yazsa bile kitaplar arasındaki bağlantı muhteşem. Sanki yazar bu kitapları yazmadan önce en az 100 kitap yazmış da bu kitap onun ustalık döneminin eseri. Tabi bu yazar için bu tam tersi olmuş. Yazdığı ilk kitaplar olan Harry Potter süper olurken bundan sonra yazdığı Boş Koltuk ise bu kitapların yanına bile yaklaşamadı. Harry Potter kitabında adeta karakterle bütünleştim. Adeta okurken kendim bir Harry Potter oldum. Beraber korktuk, güldük, beraber üzüldük, eğlendik. Benim için değişilmez bir sei. Keşke okuduklarım aklımdan silinse de bir daha hiç bilmeden aynı heyecanla okuyabilsem. Diğer dünyada cennete gidersem şayet bu kitabın dünyasında belli bir süre geçireceğim mutlaka.

Dünyadaki bütün kitapları verecek olsalar asla elimdeki Harry Potter kitaplarını değişmem. Küçükken yangın çıksa evinden 3 şeyi kurtaracak olsan neler olurdu diye sorarlardı. İlk kurtaracağım şey Harry Potter kitaplarım olurdu derdim. "Çok güzel" desem "Harika" küser. "Harika" desem "Olağanüstü" oradan boynunu büker..

Mükemmel bir fantastik kurgu serisinin başlangıç romanı. Harry Potter, Lord Voldemort'un ölüm büyüsünden kurtulan tek çocuktur ve teyzesi ile eniştesinin evinde kalmaktadır. Büyücülük hakkında hiç bir şey bilmeyen Harry'ye 11. Yaş gününde Hogwarts büyücülük okulundan davetiye gelir ve hayatı değişir. Ron Weasley ve Hermoine Granger adında iki sıkı dost edinen Harry'nin yıldızı iksir hocası Profesör Snape ile bir türlü barışmaz. Ancak Hogwarts güvenli bir yer değildir. Karanlık bir güç önce büyücü bankası Gringotts'tan sonra Hogwarts'tan hayat ve ölümsüzlük veren Felsefe Taşı'nı çalmak istemektedir. Bu kişi kimdir ve Harry kısıtlı bilgisi ile buna engel olabilecek midir? Soluksuz okunan bir roman. Mutlaka okunması gerekenlerden.

Defalarca okuduğum serinin ilk kitabı. Bu serinin benim için anlamini ifade edecek bir kelime yok herhalde. En sevdiğim kitap serisi kesinlikle. Defalarca okumama rağmen hala Harry Potter okuyorum. Ne zaman canım sıkkın olsa rastgele bir sayfa açar neşelenirim. Arada sırada seriyi baştan sona tekrar okurum. Her seferinde de seri bana aynı mutluluğu tattırır. Bu yüzden benim için asla yeri doldurulamayacak.

Biraz da seriden bahsedeyim.

Öncelikle seriye çocuk kitabı diye burun kıvıranlara aldırmayın. Harry Potter serisi kesinlikle bir çocuğun hakkıyla kavrayamayacağı karmaşıklıkta olaylar ve karakterler içerir. Belki ilk iki kitap diğerlerine göre çocuksu sayılabilir ama 3. kitaptan sonra olaylar gittikçe karanlıklaşıyor.
Kitap çok akıcı. Ne zaman bitirdiğinizi bile anlayamazsınız. Rowling'in dili hayli eğlenceli. Sıradan bir günü bile çok komik bir şekilde anlatabiliyor. Karakterler çok iyi oluşturulmuş. Karakterlerin birden fazla yönü var. Kesinlikle cok titizlikle oluşturulmuş bir seri. İlk kitaplardaki önemsiz bir cümle son kitapta çok önemli bir olaya dönüşebiliyor.

Kısaca okumanızı tavsiye ederim. Eğer okumaya ne gerek var filmlerini seyrederim diyorsanız şunu söyleyebilirim ki filmler kitapların derinliğinin 1/10'ini bile taşımıyor. Bu yüzden bu dünyaya adım atmak isterseniz kesinlikle önce kitaplarını okuyun.

Nedense kitabı olan filmlerin önce kitabını okumak isterim. Bu seride de aynı şey oldu. Filmi ayrı bir keyif. Ancak kitabı ise farklı tat. Vaktiniz varsa kitaplarını da okumanızı tavsiye ederim. Filmde anlatılamayan şeyler kitapta daha fazla anlatılıyor.

kimse çocuk romanı falan demesin .. edebiyat diye anlamsız saçma sapan cümleleri karıştırıp kuruşturup yazılan kitapları okuyup bayılanlar bu kitaplara laf etmesn

20li yaşlarımın başında bu kitap kitapçılara düştüğünde ve çok fazla okunduğunda aşırı meraklanmış ve kitabı okuma isteği duymuştum. Utana sıkıla kitabı satın aldığımda bir çocuk romanı gibi gözüken bu eserin çocuklar haricinde pek çok kesime hitap eden yanlarını gördüm. Büyücülerin, çeşitli yaratıkların bulunduğu şatoların birer okul olduğu bu kitapta birdenbire kendimi olayların içinde kendimi kaptırmış olarak buldum. Karakterlerin yazımı ve anlatımı o kadar başarılıydı ki çok çabuk ısınmıştım. Serinin ilk kitabı olarak çok başarılı buldum ve diğer kitaplarının çıkışlarını bekleyerek alıp okumaya başladım. Oldukça başarılı bir fantastik roman ve içindeki dünyası ile keşfe çağırıyor.

Ne taht oyunları tadı alabildim ne de yüzüklerin efendisi. Bayağı ergen, çocuk kitabı. Yüzüklerin efendisinin siyahla beyaz dünyasının geçmişi, ayrı bir dünyası vardı. Betimlemeleri çok başarılıydı. Taht oyunları zaten gri karakterleri ile, 10 larca karakteri ile yetişkinler için bir kitaptı. Harry potter ise liselilerin okuyup seveceği çıtır çerez tadında okunabilecek bir kitap. Kötü ebeveynler, öz yeğenini dolaba kitleyen bir aile... Onun şımarık çocukları... Hep son anlarda kurtarılan harry vs vs çok uzun yazmaya da gerek yok. Yetişkinler için bir kitap değil. Bu kitabı, taht oyunları ve yüzüklerin efendisi ile kıyaslamak saçma. Elma ile armut. Hitap ettiği kitle farklı.