Aklından Bir Sayı Tut (Dave Gurney Serisi 1)

Matematikten nefret ederim. Sayılar hiç ilgimi çekmez. Üzerinde sayı olan bir kitap mı asla dokunmam. Sayılar rakamlar sadece paranın üzerindeyken değerlidir benim için.

Çok satanlarda kapak resmini görünce kesinlikle benlik değildir deyip eledim bu kitabı üzerinde kocaman rakamlar var ne kadarda ürpertici. Kesin matematikten bahsediyordur diye düşündüm.

Aradan zaman geçti. Bir gün arkadaşım bu kitabı bende unuttu. Kapağında Tess Gerritsen kıskandım diye yazmış. Tess Gerritsen bile kıskanmışsa vardır bir hikmeti deyip açtım. Açtım ve bir daha kapatamadım. Sabahın 4ünde kitap elimde uyuyakalmışım. Arkadaşım kitabım sende mi kalmış diyerek arayıp uyandırdı. Bilmem bakarım dedim. Daha okunacak 200 sayfa var diyemedim. Arkadaşım yine aradı baktın mı buldun mu. Ne var kudurdun diyecektim ayıp olurdu. Gerçekten meraktan kudurtan bir kitaptı.
O soğuk karlı günde hemen kitapçıya koştum. Yoğun merakım yarım kalmamalıydı. Bulmacayı çözemiyordum aklımda bir sürü şüpheli vardı. Dave Gurneyden bile şüphelendiğim oldu. Heyecanla sonunu bekliyordum acaba ne oldu. 3 kitabını birden aldım o gün ve Madeleine bana kahve yapsa bende keyifle kitabı okusam diyerek eve koştum.

Ben kitap hakkında inceleme yazacaktım değil mi? Zaten herkesin bildiği, okuduğu, beğendiği bir kitap. Yazılması gerekenler çoktan yazılmıştır. Ben inceleme yazmak için geç kaldım. Evet Dave Gurney harika, çok zeki bir adam. Anlamsız basit olaylardan değişik anlamlar çıkartabilen biri ancak kitabın tek kahramanı Madeleine idi.

Emekli dedektif Gurney'e bir arkadaşı bir mektup aldığını aklından bir sayı tutmasını istediğini söyler. Arkadaşı 658 tutar zarftan çıkan diğer kâğıtta da 658 yazmaktadır. Bir süre sonra arkadaşı öldürülür ve Gurney bu cinayetin peşine düşer. Katilinde Gurney'inde zekasına hayran kalacaksınız.

Merhaba değerli okurlarım; Benim sayfamı yakından takip edenler çok iyi bilirler ki burayı kitap incelemelerinden ziyade daha çok alıntı ve ileti şeklinde kullanıyordum.Ama daha sonradan farkettim ki okumuş olduğum veya okuyacağım kitaplar hakkında inceleme yazmak belki de bir kişinin daha o kitabı okumasına vesile olur.Ve bugün karşınıza belki de benim okuma alışkanlığı kazanmama vesile olan bir kitapla karşınızdayım.AKLINDAN BİR SAYI TUT. Evet belki de şu an en azından benim gördüğüm kadarıyla polisiye kitaplar pek yaygın değil.Ama bana göre eğer sürükleyici bir kitap okunmak istenirse kesinlikle tavsiye ederim.Karakterleri zihinde sanki siz olayın içindeymiş gibi bir his bırakıyor.Ve galiba okuyucu da polisiye hikayelerin sevilmesinin en önemli yanı da bu.Bir katilin karda yürüyüp iz bırakmadan işini halletmesini çok çok iyi anlatan bu kitabı hayat merkezime koyup olay hikayelerini sevmeye devam edicem galiba.Roman yazarımızın bu seri de ki diğer kitapları gibi bu ilk kitabının okunmasını şiddetle tavsiye eder siz değerli okurlarımdan nacizane yorumlarınızı beklerim.Bol kitaplı günler :)))

Yazarın, katili büyük bir ustalık ve kurgu ile işlemesi bana katil anlaşılana kadar acaba dedirtti. Okuyucuyu mantık yürütmeye zorlayan bir kitap. Roman böyle bir yapıya sahip olunca da büyük bir merak, istek, şüphe, heyecan, ürperti içinde okudum. Polisiye romanlarindan zekice yazilmis okumanizi tavsiye ederim.

Spoiler İçermektedir
Merhabalar en iyi polisiye yazarlardan John Verdon’un okuduğum ilk kitabı olan Aklından Bir Sayı Tut şimdiye kadar okuduğum en iyi polisiye kitaplardan biridir.Yazarın hem dili hemde kurgusu gerçekten muhteşemdi.Kitap çok akıcı ve okurken kendinizi kahramanların yerinde hissediyorsunuz.Gizem,heyecan ve gerilim konuların çok iyi bir şekilde işlendiği bir kitaptır.Konu olarak Mark Mallery posta kutusunda imzasız bir mektup almasıyla her şey başlar.Zarfta aklından bir sayı tutmasını ister.Mark sayısı tutar ve bilir.Zarfı okurken aklından tuttuğu sayısı nasıl bilebilirdi ? Bu imkansız soruları sorarak olayların gizemini çözmeye çalışıyor.Merak,gizemin ve gerilimin had safhada olduğu olaylarda Mark Mallery dedektif arkadaşı Gurney’e yardım ister.Dedektif Gurney olayları çözmeye çalışırken cesetler,gizemler ve sırlarla dolu notlarla karşılaşır.Okurken heyecandan ve akıcılığından dolayı bir an olsun elimden bırakamadım.Psikolojik gerilim yaratan katilin notlarını çözmeye çalışacaksınız.
En beğendiğim alıntı : “İnsan ne kadar görmezden gelirse gelsin ölüm kendini fark ettirmenin bir yolunu buluyor.Hislerinin arkasına bodrum dairesine sızan su gibi sızıyor.”
Keyifli Okumalar Dilerim

Uzun zamandır okuma listemde olan bir kitaptı. Kitaba başladığımda Tess Gerritsen, John Katzenbach, Joseph Finder gibi yazarların görüşlerini okuyunca kitaba olan merakım ve beklentilerim daha çok arttı, kitabı daha bir dikkatli ve ilgiyle okudum.

Kitap elli üç bölümden oluşsa da okurken siz onu iki ana bölüme ayırıyorsunuz. İlk bölüm oldukça sıradan geçerken ikinci bölüm sizi içine çekiyor. Olayları okurken kendinizi kaptırabiliyorsunuz.
Ana karakterimizin -emekli cinayet dedektifi - bulmacaların parçalarını birleştirip olayları çözmeye çalışmasına zihnen yardım ediyorsunuz. (Kahramanımızın olayları çözerken eşinin fikirlerinden çok faydalanması "Her başarılı erkeğin ardında bir kadın vardır" sözünü bir kez daha kanıtlıyor :) )

Bana göre olayların failinin ortaya çıkışı, kitapta anlatılan gizemli cinayetlerin failiyle çok örtüşmedi. Fail ve ortaya çıkış şekli vasat kaldı.

İtiraf etmeliyim ki kitaba başlarken duyduğum heyecanı okurken duyamadım. Bir polisiye romanı olarak başarılı ama daha fazlası yok...

Bir insanın çocukluğunun nasıl geçtiğinin onun hayatını nasıl etkilediğini kitabın ana teması olarak alabiliriz.

İyi okumalar

Polisiye en sevdiğim roman türü. İçerisinde yüksek bir zeka ve yüksek bir merak duygusu oluyor iyi polisiyelerin. Bu kitapta da hem dedektif, hem katil yüksek zekalı insanlar ve bunu kitabın başından sonunda kadar hissediyorsunuz. Kesinlikle tavsiye ederim. Son satırına kadar merakla okudum.. :)

Kütüphanemde okuduğum kitaplar arasına bir yenisi daha ekledim. Bu kitabın diğerlerine göre bir farkı var, ilk dedektif tarzı okuduğum roman oldu. Sherlock Holmes yazarı Arthur Conan Doyle umarım ilk tercihim onun olmamasından dolayı alınmamıştır.

Kitabın dış kısmı ilgi çekici değildi. Kişiden kişiye değişir, bu bakış açısı. Söylediklerinizi duyar gibiyim, tabikide haklısınız kitabın içeriği daha önemlidir.

Bütün roman karakterlerinin roman içinde bir koltuğu olur. Bizler ilk sayfaları okumaya başlayıp, karakterle tanışmadan sonra ilerleyen sayfalarda roman kahramanı ve okuyucu yavaş yavaş bir tek beden içinde olmaya başlar. Okuyucu karakterin duygusunun alır ve karakterin ismiyle birlikte o koltuğa kendisi oturur. Ben bu kitabı okuduğum ilk andan itibaren "Gurney" koltuğunu bana bıraktı. Gurney'e cömert ve nazik davranışı için teşekkür ediyorum.

Kitap ilk başlarda yavaş tempoda yazılmış. ilk cinayetle birlikte, kitap; okuyucusunu diğer sayfalara sürükleyici bir zaman dilimine geldiğini hissettirdi, hissettim.

Kitabın bende ayrı bir his oluşturdu tek yönü var. Genellikle tek kahraman üstünden ele alınarak içerik ilerletir ama diğer karakterlerin bazı yerlerde ön plana çıkarılarılmıştır. Gurney'in bazı yerlerde geri planda kalması ve diğer karakterleri dinlemesi ve yorumlaması ayrı bir haz katmıştır romana. Kitap Gurney'i bazı yerlerde dinlendirmiş olmalı ki ; zaten Gurney uzakta ve geri planda durmayı seven bir karakter.


Kitap içeriğinde, yok yok!
Polisiye(dedektif), macera, aşk , dram, aile bağlantısı-sorunları, psikoloji, teknoloji (sistem), heyecan, karamsarlık, sürükleyicilik... ve mutlu son.

Yazarın ilk romanı olması ve böyle bir kitap kazandırması dünya'ya çok başarılı buluyorum.

Şuan benden en önemli sorunun cevabını almak istiyor olabilirsiniz .
Tavsiye edilecek bir kitap mı diye soruyorsanız ?
Bence kesinlikle okunmalı. Çünkü; daha önce bu kadar geniş kapsamlı bir içeriği olan kitap okumadım.

Merhaba Arkadaşlar…

Bir polisiye severi olarak romanı okumam uzun sürdü kabul ediyorum ama bunun sebebi kitabın sıkıcı veya ilerlememesinden değil son zamanlarda çok yoğun olduğumdan. Normal şartlarda 2-3 saatte hiç sıkılmadan rahatlıkla, merakla okuyabileceğiniz sürükleyici bir roman.
Arkadaşlar sakın ama sakın bu kitabı gece vakti okumayın çünkü sabahlamanız muhtemel…
Bazı romanlar baştan olayın nasıl sonuçlandığını belli eder ve okuma isteğiniz gider ancak bu roman onlar gibi değil sonunda bile “katil bu mu?” diyerek şüpheye düşebilirsiniz…

Romanı okuduğum her an nefes nefeseydim… Şaka bir yana okurken nefesini tutacağınız, hadi canım bu kadar da olmaz diyeceğiniz harika, mükemmel, akıcı ve sürükleyici bir roman… John Verdon hakikaten abartmadan söylüyorum; zekasına hayran kaldığım olay anlatım tarzıyla bu romana bambaşka bir esrarengizlik eklemiştir.
John Verdon’un serinin ilk romanı olmasına rağmen tek kelimeyle harikaydı. Kurgusu çok iyi yapılmış, baştan sona sürükleyen ve akıp giden, bir bulmaca çözdürür gibi okuyucuyu içine çeken ve düşündüren, gayet başarılı bir kitap olmuş. Kitabın isminden, kapağına, kurgusundan düzenlemelerine kadar emeği geçen herkese teşekkürlerimi sunuyorum…

“AKLINDAN BİR SAYI TUT “ bu kitaba başka bir isim bulunamazdı herhalde resmen cuk diye oturdu. Başka bir isim olsaydı ”GİZEMLER DENİZİ” olmasını isterdim.(Sanki bende de cevher var gibi gibi ^_^) Kapağı da şahane bu kitap gizemlerle dolu der gibi… Betimlemeleri, anlatım tarzı çok iyi sanki kitap canlanıyor… Romanı okurken sanki film izliyormuşum, bende o kitaptaki kahramanlardan biriymişim gibi geliyordu… Gözümde canlanan hatta hafızamda yer edinen bir kısım var ki beni çok etkilemişti: Madeleine’nin bembeyaz karlar arasında bir kayanın üzerinde oturup güneşin doğuşunu izlemesi… Bu sahne tamamiyle gözümün önünde canlanmıştı. Ve çok güzel hisler uyandırdı…
John Verdon katilimizi çok ustaca saklamış, hatta bir sır gibi… Son ana kadar bulmanızı ve tahmin etmenizi zorlaştırıyor ama kitabın ortaların da bir ipucu veriyor bizlere… Sanki zekamızı test eder gibi… Açıkçası ben bunu kitap bitene ve Gurney açıklayana kadar fark etmemiştim. Kitaptaki neredeyse kadın-erkek tüm karakterlerden şüphelendim biri hariç ve o çıktı hala inanamıyorum… Gizem, gizem, gizem… ardı ardına, üst üste gelen gizemler... Bir gizem çözülmeden bir gizem daha onun üstüne geliyor… Bazen acaba “ben olsaydım ne yapardım” diye düşünüyorum… Sanırım şöminenin karşısında bir fincan kahve eşliğinde roman okurdum.(kahve yerine çayı tercih ederim) (:
Başkahramanımız David çok zeki bir (emekli) dedektif arkadaşına yardım etmek isterken kendini seri katilin peşinde bulur… Her çıkmaza gittiğinde karısı ona bir yol gösterici olmuştur. Karısı sayesinde davada büyük gelişmeler gösterir ve ölüm ile burun burunayken bile onun aydınlatıcı sözleriyle bir çıkış yolu bulur.(Yahu karısından bile şüphe ettim ya)

Evet arkadaşlar, polisiye seven sevmeyen, bir değişiklik isteyen herkese kesinlikle şiddetle tavsiye ederim… Bu kitabı okumamışsanız çok şey kaybetmişsinizdir. Mutlaka okuyun… Okuyun, okuyun okumak iyidir. (; Serinin diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum. Çünkü cevaplanmamış sorular var. Neyse sanırım birazcık uzattım. Allah’a emanet olun :)
“Her gün tek bir cümle bile olsa birazcık okuyarak ilerleyin, eğer her gün on beş dakikanızı verirseniz, yılın sonunda bunun etkisini hissedersiniz.” Horace Mann

Romanı çok fazla gördüm ve duydum. Özellikle toplu taşıma araçlarında bu kitabı okuyanlara birçok kez denk geldim. Mutlaka okumalısın diye öneriler aldım. Romanın bu kadar popüler olması bende biraz önyargı oluşturdu. Hem önyargıyı kırmak hemde merakımı gidermek için okudum desem yalan olmaz. Belirtmek isterim ki yazarın ilk kitabıymış.

Açıkçası tatile çıktığım için, romana bir hafta ara vermek zorunda kaldım. Tatilden geldiğimde ise odaklanamadığım için az az okuyabildim. Sonunda bugün bitirdim. Romanı okuduğum bütün süreç boyunca seri katilin kim olduğunu bulmaya çalıştım lakin yazar her seferinde bize başka bir olay ve durum anlatarak kafa karışmaktan ziyade kendimizce katile yaklaştığımızı zannettiğimiz kişinin aslında o olmadığını gösteriyor. Sürekli olarak ihtimaller ve isimler değişiyor. Ayrıca mitolojik kişiliklerle anlatım desteklenmiş. Sadece romanın sonunda birkaç sorunun cevabını bulamadım. Bakalım benden sonra bu romanı okuyacaklar bu sorulara cevap bulabilecekler mi?