Merhaba Arkadaşlar…
Bir polisiye severi olarak romanı okumam uzun sürdü kabul ediyorum ama bunun sebebi kitabın sıkıcı veya ilerlememesinden değil son zamanlarda çok yoğun olduğumdan. Normal şartlarda 2-3 saatte hiç sıkılmadan rahatlıkla, merakla okuyabileceğiniz sürükleyici bir roman.
Arkadaşlar sakın ama sakın bu kitabı gece vakti okumayın çünkü sabahlamanız muhtemel…
Bazı romanlar baştan olayın nasıl sonuçlandığını belli eder ve okuma isteğiniz gider ancak bu roman onlar gibi değil sonunda bile “katil bu mu?” diyerek şüpheye düşebilirsiniz…
Romanı okuduğum her an nefes nefeseydim… Şaka bir yana okurken nefesini tutacağınız, hadi canım bu kadar da olmaz diyeceğiniz harika, mükemmel, akıcı ve sürükleyici bir roman… John Verdon hakikaten abartmadan söylüyorum; zekasına hayran kaldığım olay anlatım tarzıyla bu romana bambaşka bir esrarengizlik eklemiştir.
John Verdon’un serinin ilk romanı olmasına rağmen tek kelimeyle harikaydı. Kurgusu çok iyi yapılmış, baştan sona sürükleyen ve akıp giden, bir bulmaca çözdürür gibi okuyucuyu içine çeken ve düşündüren, gayet başarılı bir kitap olmuş. Kitabın isminden, kapağına, kurgusundan düzenlemelerine kadar emeği geçen herkese teşekkürlerimi sunuyorum…
“AKLINDAN BİR SAYI TUT “ bu kitaba başka bir isim bulunamazdı herhalde resmen cuk diye oturdu. Başka bir isim olsaydı ”GİZEMLER DENİZİ” olmasını isterdim.(Sanki bende de cevher var gibi gibi ^_^) Kapağı da şahane bu kitap gizemlerle dolu der gibi… Betimlemeleri, anlatım tarzı çok iyi sanki kitap canlanıyor… Romanı okurken sanki film izliyormuşum, bende o kitaptaki kahramanlardan biriymişim gibi geliyordu… Gözümde canlanan hatta hafızamda yer edinen bir kısım var ki beni çok etkilemişti: Madeleine’nin bembeyaz karlar arasında bir kayanın üzerinde oturup güneşin doğuşunu izlemesi… Bu sahne tamamiyle gözümün önünde canlanmıştı. Ve çok güzel hisler uyandırdı…
John Verdon katilimizi çok ustaca saklamış, hatta bir sır gibi… Son ana kadar bulmanızı ve tahmin etmenizi zorlaştırıyor ama kitabın ortaların da bir ipucu veriyor bizlere… Sanki zekamızı test eder gibi… Açıkçası ben bunu kitap bitene ve Gurney açıklayana kadar fark etmemiştim. Kitaptaki neredeyse kadın-erkek tüm karakterlerden şüphelendim biri hariç ve o çıktı hala inanamıyorum… Gizem, gizem, gizem… ardı ardına, üst üste gelen gizemler... Bir gizem çözülmeden bir gizem daha onun üstüne geliyor… Bazen acaba “ben olsaydım ne yapardım” diye düşünüyorum… Sanırım şöminenin karşısında bir fincan kahve eşliğinde roman okurdum.(kahve yerine çayı tercih ederim) (:
Başkahramanımız David çok zeki bir (emekli) dedektif arkadaşına yardım etmek isterken kendini seri katilin peşinde bulur… Her çıkmaza gittiğinde karısı ona bir yol gösterici olmuştur. Karısı sayesinde davada büyük gelişmeler gösterir ve ölüm ile burun burunayken bile onun aydınlatıcı sözleriyle bir çıkış yolu bulur.(Yahu karısından bile şüphe ettim ya)
Evet arkadaşlar, polisiye seven sevmeyen, bir değişiklik isteyen herkese kesinlikle şiddetle tavsiye ederim… Bu kitabı okumamışsanız çok şey kaybetmişsinizdir. Mutlaka okuyun… Okuyun, okuyun okumak iyidir. (; Serinin diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum. Çünkü cevaplanmamış sorular var. Neyse sanırım birazcık uzattım. Allah’a emanet olun :)
“Her gün tek bir cümle bile olsa birazcık okuyarak ilerleyin, eğer her gün on beş dakikanızı verirseniz, yılın sonunda bunun etkisini hissedersiniz.” Horace Mann
