Hiçbir şey eskisi gibi değil artık. Ben de öyle. Önceden kahrolduğum şeyleri şimdi hiç umursamıyorum. Geçmişte beni kıran, günlerce uykusuz bırakan olayları artık takmıyorum. Sanırım insanları tanıdıkça onlardan beklentim azaldı gerçi bir şey de beklemiyordum. Büyük beklentilerin olmayınca hayal kırıklıkların da olmuyor. 'Gitmez' dediklerim giderek, 'o asla yapmaz' dediklerim yaparak öğrettiler bunu. Bütün insanlar aynıdır demiyorum fakat her insanın hata yapabileceğini çok iyi biliyorum. Yani ben biriyle arama mesafe koyuyorsam, tereddüt ediyorsam ve uzak duruyorsam; bu kibirden değil, kendimi koruma çabamdandır. İçimdeki en derin kırıklar çok sevdiğim insanların çabasızlığından, duyarsızlığından, umursamazlığından kaldı..
Kaybolmuşluğun ve tadını yitirdiğim hayatın bıraktığı veda cümleleri ile.. elvada yaşam denilen kızgın düşünce, yaşanmamış çocukluğum ve iki sigaram ile..
Her yolculuk insanın kendine yolculuğudur.
Kimi bin defa gider kâbe'ye de kendini bulamaz,
Kimi köyünden bile çıkmamıştır ama
Gönül kabesinde yaşamaktadır..