Dünyanın en hüzünlü hikayesi,sanmaktır.
İyi sanmak, hep kendi gibi sanmak,
gitmeyecek sanmak, sevildiğini sanmak,
güzel günlerin bir gün geleceğini sanmak.
Sanmak, insanın içini burkuyor..
“Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna”