Ne yap biliyor musun dostum, dünyada parasız yapabildiğin her türlü güzelliğin tadını çıkar. Kaynağından su iç, dalgalarla boğuş, bir dağ tepesinde tertemiz havayı içine çek ve uzun uzun yürü yaylalarda. İnsanları sev, onların ihtiyaç ve ilgilerine dikkat kesil, en azından bir insana ada kendini sadakatle. Kendine saygı ve hürmet göstermenin de bir yolunu bul, gücünü ve zayıflıklarını tanı, insanların da tanımasına vesile ol. Kendini canlı, hayatını yaşanmaya değer kılan hedeflerin olsun. Şeyleri sorgulamayı öğren, şüpheye düşmekten korkma ve yol boyunca yeni şeyler keşfetmeye açık ol. Anda ol ve hayatın geçen her bir dakikasının kıymetini bil. Değer verdiğin şeyleri kaybetmeye ve elden çıkarmaya hazırlıklı ol. Ölmeden evvel öl. Hikmetli ol, hikmeti ara, bilgeliğin izini sür her işinde. Nerede yanlış yaptığını merak et. Anın keyfini sür ama geçmişinle de barış, geleceğinden korkma.
Mutluluk üzerine ne çok konuşuluyor, değil mi? Elimizde ne çok reçete var, pek çok kendine yardım kitabı bize vaaz ve nasihatte bulunuyor bu konuda. Bir şeyden çok bahsediliyorsa o artık ortada görünmediği içindir. Başka bir şey söyleyeceğim size, yaklaşın kulaklarınıza fısıldıyorum: Mutluluk bir yorum meselesidir.
Okur Takip Önerileri
Korkularının ötesinde hareket edersen, kendini özgür hissedersin.
Beni olduğum gibi kabul edecek,
Sevecek
Bakışlar bulamazsam,
Solacak kuruyacak gerçek ben...
Ve,
Ben bunu biliyorum.
Beni kendi maskelerimden kurtaracak,
Kurduğum hapishaneden kaçıracak
Sayfa 154Kitabı okudu
Birçok psikolojik sorunun kökeninde ya bağlanamamak ya da bağlanmanın şiddetini ayarlayamamak vardır.
İnsan her acıya bir sorumlu bularak rahatlama yolunu seçmez mi zaten.
Tüketen insanın üreten insandan daha değerli olduğu bu yanlış ve ahlâksız döneme tahammülüm kalmamıştı artık.
Harese nedir, bilir misin oğlum? Arapça eski bir kelimedir. Bildiğin o hırs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiş tir. Harese şudur evladım: Develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür de yürür; o kadar dayanıklıdır yani. Ama bunların çölde çok sev dikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o ya ralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve. Bunun adı haresedir. Demin de söyledim, hırs, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir. Bütün Ortadoğu'nun âdeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur.