KitapKurdu
@SadeceOzet
Software Developer
93 okur puanı
Mayıs 2024 tarihinde katıldı
Sahip olmak mı ?
Sahip olma duygusu tüm duyguları köreltir; çocuğa sahip olmak, eve sahip olmak, işe sahip olmak, kadına sahip olmak... daha sayabilirim, bilirim. Sahip olduğunuz her şeyi hayatınızın merkezine koyarak ulaşmaya çalışırken, anı tamamen yok edersiniz. Hiçbir şeye sahip olmadığınızda savaşacak bir şey bulamazsınız; bu sevgiye de dahil olabilir. Bu geçip giden 80 senelik ömürde sahip olmanın ne önemi vardır ki? Bu, kendini gerçekleştirme demek değildir; sahip olmak uğruna savaştığınız her şey için geçerlidir: sahip olmak veya kendimi gerçekleştirmek. Bir saat sonra en kaliteli balı alsanız da, tuvalete koyduğunuzda yine çok değerli bir bal yemişsinizdir. Tuvaletteki bal elbette hayır; bulunduğu yer tuvalet çünkü. Onu oradan alıp mutfağa veya dolaba koyduğunuzda ihtiyaç belirler, balı kullanmak için değerini kullanmış olursunuz. Sizin kim olduğunuzu bulunduğunuz yer belirler ve yanınızdaki insanlar; anneniz bile, hatta babanız bile... Yanlız öleceğimizi bile bile sahip olmak istemek ile ke dini gerçekleştirmek arasında uçuruma fark vardır.
Şiir Saati Geldi..
Bu şiirde kendini gerçekleştirmek ile ilgili bir şiir yazdım oku ve içine işlesin.
I randomly wrote it down in my notebook.
Kendimi gerçekleştirmek için,
Var gücümle sarıldım olana,
Her adımda biraz daha eksilip,
Biraz daha tamamlandım aslında.
Kendimi ararken,
Başkasını gördüm içimde.
Aynalar kırıldığında yansıyan,
Meğer ben değilmişim sadece.
Her düşüşümde gökyüzünü aradım,
Her sessizlikte sesimi duydum.
Kendimi bulmaya çıktığım yolda,
Başkasının hikayesine dokundum.
Var gücümle sarıldım hayata,
Bir yapboz gibi topladım kendimi.
Parçalar birleştiğinde anladım,
Ben, herkesin bir parçasıydım belki de.
Anlayan görür, duyar; gerçek sevgiyi bilir. İyi insanım diye bilmek için önce kendini gerçekleştirmen gerekir ki, başka insanlara yol açılsın.
“Adam, gözyaşlarına engel olamıyordu. Bana yaklaşarak hayatında kimsenin onu anlamadığından, yıllardır içini kemiren korkulardan bahsetmeye başladı. İlk başta nazikçe, ‘Lütfen bunları burada konuşmayalım,’ dedim. Ama sözlerim etkisiz kaldı. Anlatmaya devam ettikçe içimde garip bir his kabarmaya başladı. Bekleme salonu, benim için artık bir