Babasına duyduğu özlemle sarmalanmış,hem babasına hayran olmak isteyen hem de ona benzemekten çok korkan küçük bir çocuğun,bir o kadar çelişkilerle dolu,bir o kadar da duygulu dünyası, yanındayken babasına hasret kalışı ancak böyle bir naiflikle ifade edilebilirdi. Okurken zaman zaman ağladığım,zaman zaman o küçücük çocuğu sarıp; "Korkma ben seni sevebilirim." demek istediğim anlar oldu.
Kafka'nın duygu yüklü anlatımları,kendini ifade ediş şekli her zaman etkileyicidir ama bu kitabı, bilemiyorum etkisinden uzun bir süre çıkamayacağım.
