Sedef Kayım
@Sedef_kym
Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Moleküler biyoloji ve genetik bölümü mezunu
moleküler biyolog
Üniversite
Samsun
Amasya, 5 Ocak 1999
107 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Dünyada hiç bir şeyi kalmayan bir insanın, kısa bir an için de olsa, sevdiği insana ilişkin düşüncelerle ne kadar mutlu olabileceğini anladım.
Gerçek: İnsanın özleyebileceği nihai ve en yüksek hedef, sevgidir
Bazıları umutlarını hepten yitirmişti, ancak en can sıkıcı olanlar, uslanmaz iyimserlerdi.
Okur Takip Önerileri
Benzer şeyler yaşamayan birisi, açlıktan ölmek üzere olan bir insanın yaşadığı, ruhu yok eden o zihinsel çatışmayı ve irade gücünün ezilişini kolay kolay kavrayamaz.
Yaşamak acı çekmektir; yaşamı sürdürmek, çekilen bu acıda bir anlam bulmaktadır.
Düşüşleriniz ve kayboluşlarınız da tıpkı zaferleriniz gibi estetik, görkemli, ihtişamlı olacak. O uçuruma kendinizi sevgiyle bırakmayı öğreneceksiniz.
Aşk bizi en beklenmedik yerlerde ve en hazırlıksız ânımızda kıskıvrak yakalar. Ve bir kez çağırdığında boyun eğip, peşinden gitmekten başka şansımız yoktur.
Tutkulu bir aşkla bağlı olduğum bir kadın, bir fikir veya bir hayal yoktu hayatımda; anlamsızlığın boş, soluk gri duvarları arasında serseri tavırlarla, kaçaklara özgu bir ürkeklikle, bitkinlik içinde dolanıyordum.
Bazen insanın kalbi kırılırken korkunç bir gürültü çıkıyor ve en uzaktakiler bile o gürültüyü duyabiliyor.
Aşkım başladığı yerde tutku, keder, acı ve nefret devreye giriyor, zamanın akışı bozuluyor, bilinç, ağrılı sıçra işlerle yolunu kaybediyor. Şimdi hafızamın kapılarını zorlayarak açmak ve karşıma çıkanları anlatmak ne kadar sarsıcı olsa da bundan vazgeçmeyeceğim.
Hikayemde boşluk gibi duran yerler aslında uzun yalnızlıklarımdan ibaret. Yalnızlıkların uç uca eklendiği bir hikayenin anlatmaya değer bir yanının olmadığını düşünenler haklılar.
Kim bilir, belki de cehennem insanın kendini bağışlayamamasıdır.
Kim bilir, belki de umutların tümden kesildiği hayatı cehennem diyoruz.
İnsanın bir şey hakkındaki nihai bilgiye asla elde edemeyeceğini; güzelliğin gizeminin hayatın gizeminden hiç de az olmadığını, hatta güzelliğin telleriyle hayatın iplerinin birlikte dokunduğunu; kendisinin de güneş ışığı, Yıldız tozu ve harikalardan oluşan ovakası vermez dokunun küçücük bir parçasından başka bir şey olmadığını sevgili Spencer'ı sayesinde gayet iyi biliyordu.
Tepelerin arasındaki kuytular, sanki sudan buharlaşmış değil de, renkli iplerden dokunmuş ince ve şeffaf erguvani buğu tabakalarınca örtülmüştü.