Oğuz
@Sekizonvapuru
836 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Yitirmiş görünsem de kazancımsın sen benim. Ve şer gibi görünsem de göreceksin, yitirdiğin ne varsa benim sana açtığım kuyuda, hayrın olacağım sonunda..
Bu kadar tanıdık buluyorsam kalbimi kalbine, bu kadar tanıdık ses veriyorsa kalbim kalbine, o ezeli uğultuyu hala kulaklarımda taşıdığımdandır.
Sarsılıyor kalbim yedi yerinden,
bunca sarsıntıyı ben kazasız belasız nasıl geçeyim ?
Okur Takip Önerileri
Oysa sevmek, en fazla, neyi sevdiğini fark etmek demektir ve seven biraz da neyi sevdiğini bilendir..
Bitmeyecekmiş gibi görünen çile biter..
Rabbim, bana istememeyi isteyebilmeyi nasip et!
Biliyorum ki katından bir koruma dökülmezse varlığıma, nefsimin altından kalkamam.
Benim tedbirim senin takdirinden küçüktür.
Ne mutlu kalbine sen düşene, ve ne mutlu senin kalbine düşene.
Bir kalp ağrısı, bir önsezi. Biraz daha sıkışsa göğsünün sol tarafı, bir ah bile çıkacak değil, öyle bir acı ki!
Güven. O ki bir kez olsun güvenmemek kipinde çekimlense olumlu biçimi bir daha geri dönmeyecek.
zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem de umutsuzluk kışıydı.
yıldızlar, şu küçücük dünyadan öylesine uzaktaydı ki kimi âlimlere göre ışınlarının dünyaya ulaşıp ulaşmadığı bile şüpheliydi; her türlü çilenin çekileceği, her şeyin mümkün olduğu ücra bir noktadaydılar ve gecenin gölgeleri kopkoyuydu..
her insanın bir başkası için sonsuz bir muamma oluşu, üzerinde düşünülmesi gereken muazzam bir hakikattir..
Zaten sevgi her zaman nefretten üstün değil miydi?
şu bir gerçek ki her insan diğerleri için derin bir sırdır..
umutsuzca, gönülsüzce, tek düze.. yalnız karınlarını doyurmak için yaşıyordu insanlar. bir çok şeyden vazgeçmiş, usanmışlar, yaşama güçlerini yitirmişlerdi..