Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Serap
Serap
@Serapdkyl
Beyaz geceler yalnızca derin bir yalnızlık ile pençeleşmiş insanların anlayabileceği tarzda, hüzün dolu bir hikaye. Karanlık bir ömrün içinde geçen , acıların kıskacında yoğrulmuş, birkaç beyaz gecenin öyküsü aslında.. Mutsuzluğun hakim olduğu bir yaşamda, bir anlık mutluluğun öyküsü.. Burda dikkat çeken detay, beyazın; saflığı, iyiliği, hayali temsil etmesi, romana da öyle yansıtılmış. Dostoyevski'nin eserlerinde sık gördügümüz St.Petersburg kenti, kuzey kutbuna olan yakınlığı nedeniyle, her yılın iki ayında Beyaz Geceler’i yaşarmış. Mayısa ayının ortalarından Temmuz'un ortalarına kadar süren beyaz gecelerde güneş saat 03:00 te doğuyor ve 00:00 de batıyor. Ve güneş battıktan sonra da uzun süre karanlık olmuyor. Yaklaşık bir saat havanın hafif karardığı görülüyor. Yani günün neredeyse tamamı aydınlık geçiyor. Ve öykünün ana karakterinin de Nastyenka adında bir kızla tanışması ile, yalnızlık, mutsuzluk ve karanlık ile geçen geceleri, "Beyaz Geceler"e dönüsüyor.
Kitabın genel konusu, o dönemde çiftliklerde çalışan işçilerin kötü çalışma koşulları, kötü muamele görmesi ve bunlara rağmen her birinin hayal ettiği yaşantının, insanca sürdürülebilir özgür bir yaşamın dramı.. Lennie ve George’da bunun mücadelesini veren iki arkadaş..
Yıllarca çiftliklerde çalışmış dostluklarını pekiştirmiş iki zıt karakterli arkadaşlar, ikisi de hayallerine sıkı sıkıya bağlılar ama maalesef işleri istedikleri gibi gitmiyor. Zihinsel anlamda sıkıntılı olan Lennie’nin yumuşak şeylere karşı dokunma zaafı var ve bu zaafına yenik düşüyor.. Hikayenin sonunda George’un, dostunu öldürmesini beklemiyordum.. En etkileyici kısmı sanırım sonunda saklıydı..
Etkilendiğim bölümlerden biri ise yaşlı köpeğin öldürülmesiydi.. Bir köpek, insanın en iyi dostu olabiliyorken, yaşlanınca sadece fazlalık olarak görülüyor.. Sahibi buna izin vermemeliydi, aslında bu durum ona kendisinin de yaşlanınca toplum tarafından dışlanma, yararsız hissettirilme baskısını zihninde uyandırdı..
Bu hikaye “Masum insanların öldürüldüğü hiç bir dava haklı değildir” sözünü hatırlatıyor bana..
