Serhat kuzu
@Serhatkuzu
Bir pansiyon yalnızlığı...
instagram.com/serhat.kuzu
Çalıma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı
Gaziantep üni.
Aydın
19 May
31 reader point
Joined on April 2020
Çok sayıda insanla tanıştım, ama henüz bir arkadaş edinmiş değilim. İnsanlara cazip gelebilecek özelliklerden bende eksik olan nedir bilmiyorum; benden hoşlanan birçok insan var, benimle ilgileniyorlar, ama yollarımız sadece kısa bir süre için kesişiyor ve ben buna üzülüyorum. Buradaki insanların nasıl olduğunu soracak olursan, şunu söyleyebilirim: Her yerdeki gibi! insan aslında karmaşık bir varlık değil. Çoğunluğu zamanının büyük bir bölümünü yaşamak için kullanıyor, geriye kalanı ise, özgür oldukları küçük zaman diliminden öyle korkuyor ki, ondan kurtulmanın her türlü yolunu deniyor. işte insanın değişmez yazgısı.
Alnımın dokunduğu yerden savaşlar artacak.
Ve bahar giysilerine bürünmüş gelirken kıyamet .
''gönüllü mağlupları olacak hayatın''
Yarından korkan böyle söyler...
yazabilir misiniz bir karanfili yeniden ..
Alıştırabilir misiniz baharı çürüyen toprağa
Kabaran yağmuru yeraltına
Ve bir şehri vedaya..
Kanatlarında hüzün ve manolya taşıyan
Kuşlarla konuşabilir
Ve sevinçlerimi geri getirebilirmisiniz bana?
Acıdan çatlamış bir kalbi soğuga dayanıklı kılan bilgeden söylenen,
"iyi bir hal üzerine kaybolan "zehir midir daima yaraya.?
"YoIumun üstünde bir tuzak kurdun, Bir de diyorsun ki: Yürü iznim var!
Cihanda kudretin her şeye hâkim,
Beni yürüten sen, adım günahkâr..."
Reader Follow Recommendations
"Sen az zamanda çok sigara içenlerin de
Rabbisin.”
Aşk bir boyun eğme biçimidir. Bir parça karanlık da barındırır içinde. İnsan, sesinin duyulmadığı dipsiz bir kuyuya düşmek istemez, ama nedense sürekli o kuyudan aşağıya doğru bakmak ister, gem vurulamaz bir arzudur bu. Kuyunun insanı içine çekmesi bir mutlu son değilse bile, beklenen sondur.
Sayfa 120Kitabı okudu
"Bir gün savaş bitecek ve ben şiirime geri döneceğim"
Sayfa 102Kitabı okudu
Küçük Prens'e göre çölü güzel yapan şey; bir yerlerde bir su kuyusu saklıyor olmasıdır.
Sayfa 88Kitabı okudu
"Toplumca ihtiyacımız olan şey, yeni yeni kahramanlar yaratmak değil, kahramanlara ihtiyacı olmayan bir toplum yaratmaktır."
Sayfa 19Kitabı okudu
Kargalar; kanatlı yeniçeriler, gökyüzü anarşistleri ve hayvanlar âleminin ötekileri.
Sayfa 15Kitabı okudu
— Yüz sene sonra bugün yaşayanların hiçbiri bu dünyada olmayacak... Sadece insanlar değil, birkaç hayvan türü hariç bugün yaşayan hiçbir hayvan da sağ olmayacak, ağaçlar da ölecek... Her zaman söylüyorum insanlar hayatı fazla ciddiye alıyorlar, ciddiye alınacak bir şey değil. Neticede hayat dediğin şey, kendi basit hakikatini, sürekli tekrarlarla gözlerden saklayan zavallı bir sahtekâr. Hakikatte olduğundan daha mühim gösteriyor kendini. Bir dolandırıcıdan farkı yok. Biz de dolandırıcının kurbanlarıyız... Kandırılıp duruyoruz.
Sayfa 356Kitabı okudu
Gündüzlerim ve gecelerim hep çok kalabalık oldu ama hep yalnız uyudum, hep yalnız uyandım.
Sayfa 436Kitabı okudu
- Roman oku... Senin görmek istediğin bütün hayatı gösteren tek yer orasıdır. Edebiyat, hayatın Eyfel kulesi'dir...
Sayfa 354Kitabı okudu
Araba kumarhanenin önünde durdu, Nizam aceleyle indi arabadan, koşar adımlarla kumarhaneye girdi, piyano sesi yoktu, köşk sessizdi, yandaki salona yürüdü, piyanonun kapağı kapatılmıştı, gözleriyle salonu taradı, Anya pencerenin yanındaydı, sigara içiyordu. Nizam'ın kendisine doğru yürüdüğünü gördüğünde, yüzünde ilk kez bir şaşkınlık izi gördü Nizam.
Gidip kadının karşısında durdu:
- Adınız ne?
- Neden soruyorsunuz?
- Çünkü kimse yokken, sabahın aydınlığında ikimiz burada yalnızken adınızı söyleyip söylemeyeceğinizi merak ediyorum.
- Bunun için mi geldiniz?
- Evet Anya, bunun için geldim.
- Adımı öğrenmişsiniz.
- Öğrendim... Ama sizin de bana adınızı söyleyip söylemeyeceğinizi merak ediyorum... Adınız ne Anya? Anya, Nizam'ın yüzüne, gözlerine baktı ve orada daha önce hiç kimsenin görmediğini, göremediğini, bir deliliğin kendini yakarak yok edişinin parlayışını gördü. Bundan korkmadı, bir başkası korkabilirdi ama o bundan korkmadı, aksine ilk kez bakışlarındaki boşlukta neşeye benzer bir pırıltı belirdi.
- Delisiniz.
- Evet Anya... Adınız ne?
Anya, sigarasından bir nefes çekti, tavana doğru üfledi, bakışlarını Nizam'a çevirdi, uzun uzun baktı, yavaşça, neredeyse şefkatle konuştu.
- Adım Anya...
Sayfa 186Kitabı okudu
Savaş, insanların sonbaharı... Ölmeden önce kurudukları, kurumaya başladıkları mevsim.
Sayfa 106Kitabı okudu
"hayat ve insanlar biraz eksik her zaman"
Sayfa 13Kitabı okudu