Serhat kuzu
@Serhatkuzu
Bir pansiyon yalnızlığı...
instagram.com/serhat.kuzu
Çalıma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı
Gaziantep üni.
Aydın
19 May
31 reader point
Joined on April 2020
— Yüz sene sonra bugün yaşayanların hiçbiri bu dünyada olmayacak... Sadece insanlar değil, birkaç hayvan türü hariç bugün yaşayan hiçbir hayvan da sağ olmayacak, ağaçlar da ölecek... Her zaman söylüyorum insanlar hayatı fazla ciddiye alıyorlar, ciddiye alınacak bir şey değil. Neticede hayat dediğin şey, kendi basit hakikatini, sürekli tekrarlarla gözlerden saklayan zavallı bir sahtekâr. Hakikatte olduğundan daha mühim gösteriyor kendini. Bir dolandırıcıdan farkı yok. Biz de dolandırıcının kurbanlarıyız... Kandırılıp duruyoruz.
Sayfa 356Kitabı okudu
Gündüzlerim ve gecelerim hep çok kalabalık oldu ama hep yalnız uyudum, hep yalnız uyandım.
Sayfa 436Kitabı okudu
- Roman oku... Senin görmek istediğin bütün hayatı gösteren tek yer orasıdır. Edebiyat, hayatın Eyfel kulesi'dir...
Sayfa 354Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Araba kumarhanenin önünde durdu, Nizam aceleyle indi arabadan, koşar adımlarla kumarhaneye girdi, piyano sesi yoktu, köşk sessizdi, yandaki salona yürüdü, piyanonun kapağı kapatılmıştı, gözleriyle salonu taradı, Anya pencerenin yanındaydı, sigara içiyordu. Nizam'ın kendisine doğru yürüdüğünü gördüğünde, yüzünde ilk kez bir şaşkınlık izi gördü Nizam.
Gidip kadının karşısında durdu:
- Adınız ne?
- Neden soruyorsunuz?
- Çünkü kimse yokken, sabahın aydınlığında ikimiz burada yalnızken adınızı söyleyip söylemeyeceğinizi merak ediyorum.
- Bunun için mi geldiniz?
- Evet Anya, bunun için geldim.
- Adımı öğrenmişsiniz.
- Öğrendim... Ama sizin de bana adınızı söyleyip söylemeyeceğinizi merak ediyorum... Adınız ne Anya? Anya, Nizam'ın yüzüne, gözlerine baktı ve orada daha önce hiç kimsenin görmediğini, göremediğini, bir deliliğin kendini yakarak yok edişinin parlayışını gördü. Bundan korkmadı, bir başkası korkabilirdi ama o bundan korkmadı, aksine ilk kez bakışlarındaki boşlukta neşeye benzer bir pırıltı belirdi.
- Delisiniz.
- Evet Anya... Adınız ne?
Anya, sigarasından bir nefes çekti, tavana doğru üfledi, bakışlarını Nizam'a çevirdi, uzun uzun baktı, yavaşça, neredeyse şefkatle konuştu.
- Adım Anya...
Sayfa 186Kitabı okudu
Savaş, insanların sonbaharı... Ölmeden önce kurudukları, kurumaya başladıkları mevsim.
Sayfa 106Kitabı okudu
"hayat ve insanlar biraz eksik her zaman"
Sayfa 13Kitabı okudu
“Çatlak ailelerde bir evlat çıkar kendini hakikate adar ve hakikati ararken yitip gider”
#EmilMichelCioran
''sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
tutsak ustura ağzında yaşamaktan''
Attila İlhan
...
Geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda
korktum birden, kusacak gibi oldum
”olur öyle” dedi palyaço,
”herkes alçaktır biraz”
”otur ulan!” dedim, bağırdım ona
ben bazen bağırırım biraz
”Rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!”
ben bazen eksilirim biraz
aslında hepimiz eksilirmişiz biraz
bunu sonradan öğrendim
Ben aslında her şeyi sonradan öğrendim
herkes herkesi sonradan öğrenirmiş
bunu da sonradan öğrendim...
Turgut Uyar
“Bazen gidemezsin ama kalamazsın da. İkisinin arasındaki sıkışmışlıkta bir mucize olsun istersin ya da bir işaret beklersin. Yıllar böylece akıp giderken, hiç farkında olmadan yaşama sevincini kaybedersin. Sonra ne mi olur? Gitmek de kalmak da anlamsızlaşır..”
Güneşi İçenlerin Türküsü
...Ölenler
döğüşerek öldüler;
güneşe gömüldüler.
Vaktimiz yok onların matemini tutmaya!
Akın var
güneşe akın!
Güneşi zaaaptedeceğiz
güneşin zaptı yakın!
Nazım Hikmet Ran
Silahlarımız yenik düşse de sürer sevda...
Meteliğimiz yoktu, sevmek ateş pahası