Serkan
@Serkan_Yildiz
Değildim, oldum; değilim, elden ne gelir...
103 kütüphaneci puanı
1003 okur puanı
Kasım 2014 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Sevinç, keder, umutsuzluk, şefkat, zafer, tıpkı bir delinin duyguları gibi, sebepsiz yere ortaya çıkıyordu. Ve gene bir delide olduğu gibi bu duygular beklenmedik bir şekilde uzaklaşıp gidiyorlardı.
Sayfa 378 - İthaki - 2. Cilt
Bayan Munroe şaşkın şaşkın öğretmenden yana dönerek, "Ne oldu bu çocuğa, kuzum?" diye sordu.
Bayan Morgan, "Utancından yerin dibine geçtiğini sanıyorum," dedi.
"Neden ama? Biz iyilik ettik ona."
Öğretmen durumu onlara anlatmaya çalıştı, bu arada biraz da hırslanmaktan kendini alamadı, "Bana kalırsa... durum şu ki... nasıl desem... Bir an öncesine dek bu çocuğun, yoksul olduğundan haberi bile yoktu."
Sayfa 104 - Sel Yayınları
Robbie sevdiği bir cümle bulabilmek için zihnini yokladı. Sonunda, "Bu dünyada, ben bile bu kadarını yapamam diyebileceğimiz hiçbir gaddarlık yoktur," diye yazdı.
Sayfa 93 - Sel Yayınları
Dr. Philips oradan öfke ve tiksinti içinde ayrıldı. Bu kadının yok yere çile çekmeye teşne oluşu her zaman tepesini attırırdı zaten.
"Felek'in yerinde ben olsaydım, onun bu serinkanlı dayanıklılığını tuzla buz etmek gelirdi içimden," diye düşündü.
Sayfa 65 - Sel Yayınları
Oldum olası yaşamın kederlerini çok derinden duyardı. On beş yaşındayken İran kedisini zehirledikleri zaman Helen kocasını yitiren genç bir dula dönmüştü. Altı ay yasını tuttu kedisinin; gösteriş yaparak değil de yavaş, üzgün bir sesle konuşup ortalıkta ruh gibi dolaşarak… Kedinin altı ayı dolduğu sırada bu kez de babasını yitiren genç kız, yasını kesinsiz sürdürdü. Görünüşe bakılırsa Helen yasa, kedere doyamıyordu, yaşam da ona bunları bol bol, hiç esirgemeksizin sağlıyordu.
Sayfa 63 - Sel Yayınları