Sevinç Aktaş
@Sevinc_aktass
Kusur arıyorsan tüm aynalar senin
Memur
Ünivesite
332 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Köylü benim ana vatanımdır. Kim ki anavatanını sevmez, o ki haramzadedir.
Bir paçavra yığınıydı insanlar. Her birisi bir kuru değneğe benziyordu. Yeşil bir sarının ölülüğündeydi yüzleri.
Sular hendeğine dolar. İnsanlar doğar ölür, gün doğar batar. Ağaçlar büyür çürür. Sular akar, bulut ağar. Ağayı öldürürsün, ağa gelir yerine. Bir daha öldürürsün, bir daha gelir.
Okur Takip Önerileri
Yüreğindeki korku büyüyordu. İçi karmakarıştı. Dört karanlık duvarı arasında kimsiz kimsesiz, dostsuz, yapayalnız öyle kalakalmıştı.
Demir olsam çürürdüm, toprak oldum dayandım... Toprak, toprak, toprak oldum da dayandım.
Hem de karanlığın üstüne düşen ışık. Hem de çöldeki kuyu. Hem de kuyu.. Hem de...
Hiç kimse hiçbir şey anlamıyor. Bu insanlar zaten bu kadar ahmak olmasalardı, bu dünya bu kadar ahmak olmazdı.
Geçmeyecek güzel kızım geçmeyecek. beni hiçbir şeycik öldüremedi. Muharebeler, Yemenler, sıtmalar öldüremedi bu dert beni öldürecek.
Umudunu yitirmişlerin çırpınışındaydı Koca Osman.
Ölüm gelirken nasıl gelecekti, bir karanlık mıydı ölüm, nasıl bir karanlıktı ? Uyku gibi mi ? Çok mu sızlardı ölüm yarası ?
Korkudur insanı alçaltan, insanlıktan çıkaran.
Havada utanç gibi bir şey var. Başlarını kaldırsalar birbirlerinin yüzüne bakacaklar diye ödleri kopuyor.
İnsan hep kendisini yürekli sanır. İçine bir korku düşünce de bunu olağan saymaz. Kahrından ölür, delirir.
Karanlığın üstüne, umutsuzluğumuzun üstüne bir top ışık düştü.
Şu insanlar ne ahmak insanlardı. Anlatıyor anlatıyor , anlamıyorlardı.