Sen benmişsin sanmışım
Hakikati görmemiş yanılmışım
Hem yüreğimi hem ruhumu yakmışım
Hakikat adamı boğarmış çok geç anlamışım
Ruhumda açtığın yara
Onulmaz bir derdi ara
Derdi ararsan dermanın da ara
Dermanını yârda değil Yaradanda ara
Gülün kimsesizliğinde bulmuştu
Sevgisizliğin hüküm sürdüğü toprakları…
Anlamıştı artık, bir güle
Çirkin denmez sevgisiz denirdi
Kimsesizliğidir, sevgisizliğidir
Onu çirkin kılan.
Dikenlerinin kocaman olmasına sebep olan
Güzelleşmemişse sensizliğindendir,
Sessizliğinin denizinde boğulan…
Her dinlediğimde, usul usul yanağımdan yaşlar süzülen ve kendime “peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) bu zalimleri affetmişken sen kimsin?” dedirten bir link bıraktım.
youtu.be/YlQVXSGEjBM?si=...
Bir şiiri beğenmek, sevmek tıpkı bir kadını sevmek gibidir bence. Hani Mecnun der ya “Siz bir de Leyla’yı benim gözümden görün” diye. Bazı şiirler için bu cümleyi kullanmak istiyorum. “Siz bir de o şiiri benim duygularımla, benim hislerimle okuyun.”