Azad avcı
@Sipanazad
Hayat ön provası yapılmamış bir tiyatro gösterisidir. Bu, alkışı olmayan tiyatronun perdesi kapanmadan; gülün, şarkı söyleyin, dans edin,aşık olun
Öğrenci
Munzur Üniversitesi
Dersim
Mersin, 10 Ekim 1998
110 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bazen iyileşmek istemez insan
Çünkü çektiği acı, kaybettiği şey ile
Arasında kalan son bağdır.
Kapitalist modernite cinsiyetçiliği kanser gibi çoğaltarak, aşk adı altında toplumu öldürmektedir. Gerçek aşk evrenin oluşum dilinden duyulan büyük heyecandır. Mevlana’nın “Âlemde ne varsa aşk imiş, gerisi kıyl u kal imiş” sözü hakiki bir aşk yorumu olabilir.
Özlem…
Bir kuş olup uçamamak ve bir insan bedenine ve kaderine sahip olmak ne kadar kötü bazen. sadece bunu diyebiliyorum kendime. Kocaman insan, dünyayı yıkan insan, atomu parçalayıp dünyayı yıkan insan, ışık hızıyla yarışıp güneşe kafa tutan insan, tüm tanrıları göklerden indirip, tahtlarına oturan insan… bu kocaman şey nasıl bu kadar çaresiz kalabiliyor bir duygu karşısında? Özlemek, çok tarifsiz bir şey. Ne kitapların yazdığıdır bu, ne de dillerin söylediği… Belki de kelimeler çaresiz, ya da eller beceriksiz.. Anlatamamışlar ne olduğunu. Zehirse neden bu kadar tatlı, ab-ı hayatsa neden bu kadar acı…
Okur Takip Önerileri
Eğer kış, "baharı yüreğimde taşıyorum" deseydi, ona kim inanırdı?
-Halil Cibran / Ermiş
Gül Şiir
kalemimi sen tuttun yazarken
Yeni okula başlayan bir çocuğa yardım eder gibi
Öyle acemilikler yaptım ki ben
Hiç kalır bu şiir onların yanında ve
Nasıl ayaktayım diye şaşıyorum bazen.
Görüp göreceği son şey bu şiirdir dünyanın
Nazım Hikmet
Asla beraber olamayacağız.
Aynı evi, aynı teni paylaşamayacağız.
Aynı masada oturmayacağız.
Hatta aynı şehirde bile oturmayacağız.
Belki bir gün son kez görüşeceğiz, ikimiz de bunun son olduğundan habersiz.
Son kez el ele gezeceğiz, belki de son kez söyleyeceğiz birbirimizi sevdiğimizi.
Yine beraber planlar yapıp, tutamayacağımız
Son sözleri vereceğiz birbirimize.
Ve elbette yollarımız yine ayrılacak bir gün.
Sonra aramıza şehirler girecek,
Hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.
“Bir çiçek tarlasına dönüştürebilir miyim aylardır önünde durduğum bu dipsiz uçurumu?”
Ahmet Erhan
Bir yerde herkes birbirine benziyorsa orada kimse yok demektir.
Michel Foucault
Birhan Keskin
Bir çiçek açtığında
Bir eski avluda
Diyor ki;
Çalıda sarı bir çiğdemim ben
Ve senin çok eski cümlen.
Sen otursan, gitmemiş ki! olsan
Ben sana bir eski Endülüs avlusu
İstersen serin bir Portofino getirsem
Ya da Yedigöllerin yedisini birden.
Bir çiçek açtığında
Bir eski avluda
Diyor ki;
Her şey çok eksik ve neredeyse yok gibiyken
Buldum buluşturdum kendime geldim
Tek eksik sensin!
İncecik, çilli bir dille
sen de gelsen.
Ben sana kırmızı kiremitli bir çatı
Begonviller ve bir mavi kapı
Ve illa amansız bir avlu getirsem.
Dünya soğur, akşam serinlerken,
Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok.
Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim,
Ve işte en geniş cümlem:
İçimi açtım sana.
İçini açmak için.
Antoine de Saint-Exupery
“elbette seni inciteceğim.
elbette beni inciteceksin.
elbette birbirimizi inciteceğiz.
ama bu varoluşun mutlak koşuludur.”
Sunay Akın
Tenine dokunabilmek mi? Haşa! Gözüm göz menziline girsin yeter. Hadi düş düşlerime, tutmayana 'aşk' olsun...