Kırdaki zambağın ve gökteki kuşun sahip olduğu tek şey buydu. Onu ertesi günün sabahında hangi kötülük beklerse beklesin en büyük keder anında bile kuş, neşeyle dolup taşabiliyordu. Keder ve bir sonraki gün onu ilgilendirmiyordu. Tüm bunların yükünü Tanrı'ya havale etmişti