Neyi yanlış yaptığını anlayamadığın anlarında,
kaybolmuş gibi hissettiğinde,
nereden başlayacağını bilemediğinde,
sorumluluklarına odaklan
Hangilerinin gerçekten senin olduğunu iyi belirle.
Senin olduğuna emin olduğun herbir sorumluluğa
sahip çık, onlara emek ver.
Benliğin uyanmaya, nedenlerin ve niçinlerin
cevap bulmaya başlayacak.
Varoluşunun anlamını,
oralarda bir yerde bulacaksın
Ne babamızın omzunda ağlayabildik ne de annemiz üzülür diye derdimizi anlatabildik.
Bizi biz büyüttük ve biz öldürdük.
Gömdük içimize ne varsa.
Anlaşılmasın diye birde çiçek ektik üstüne.
Altı mezarlık, üstü bağ bahçe.
Anlatamadık.
Çok yordular toparlayamadık.
Ben senin gel-git sevdalarına medcezir gibi tutunamam.
Ben senin ne istediğini bilmeyen yanına çözülmüş cevaplar bulamam.
İzin verseydin geleceğin olurdum, vermedin!
Ben senin izinsiz yolculuklarının, kaçak yolcusu olamam.
Neresi benim yerim bilmiyorum.
Nerede durmalıyım, nereye gitmeliyim bilmiyorum.
Sanki herkesin bir yeri varmış,
herkes sığmış şu dünyaya bir ben ait
olduğum yeri bulamamışım.
Bir ben sığamamışım gibi hissediyorum.
Ben zannetmiştim ki beraber yaşlanırız
İpler bizde değil ki, niye telaşlanırız?
Hem çok üzgünüm hem çağırıyor hayat
Başka çaremiz mi yok, biz de yeniden başlarız…
Hani o gün gitmeden önce…
Henüz benliğim alışmamış
Geri gelecek gibi akşama
Belki de biraz sonra,
Şu köşedeki bakkaldan
Ekmek almaya gider gibi
Ama sondu…
Son görüşüm,
Son bakışın
Gönüller son çırpınışlarını bitirmiş,
Kararlar verilmiş,
Son sözler söylenmiş.
Sadece son perdeydi izlediğim.
Bir dönemin sonu,
Öyle sessizce…