Düş’ ünden düşmüş
@Suadaella
Alanya
Hatay
77 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İyi niyetli ve sevimli bir kızdan kalanlar
Sallanıyor durmadan boş salıncaklarda
“Üzgünüm” diyor,
Bir mutluluk şiiri yazamam bu saatten sonra !
Sayfa 56Kitabı okudu
Kimse hayra yormaz beni
Kuşbaz ve uçmaya meraklı,
Ütüsüz giyerim karabasanlarımı
Sakarım, sık sık çarpar deviririm yazgımı
İçimdeki suyu döktükten sonra işte, ondan sonra
Şikayetim yok, rahatım.
Taşralı ve safım.
Sayfa 54Kitabı okudu
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur Polyanna
Sayfa 47Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsan kaybolmayı ister mi ?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım !
Sayfa 36Kitabı okudu
Gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı
Tesbih tanelerim bitse gözyaşlarım...
Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
Aşk diyorsunuz ya
Ben istemenin Allah’ını bilirim bayım !
Sayfa 35Kitabı okudu
Ah benim nergis kokulu cehaletim...
Ruj lekeleri bıraktın bardaklarda
Anlatmak isterdin kendini durmadan
Bir bardağa bile olsa.
Ne diyecektin, ne söyleyecektin
Şairlerin şahı olsan,
Bir Ah’ dan başka .
Bana yıllarca, bunca sözü boşa söylettin.
AH !
Sayfa 31Kitabı okudu
Buğulandı ve ağladı camlar,
Gözyaşlarını kuruladım perdelerin ucuyla.
Çoktandır öksüz olan dünyaya baktım,
Allah babasıyla baş başa kalmış insanlara,
Poşetin tamamını beş bardak suya boşaltınca,
Sanki biraz rahatladım.
Sayfa 25Kitabı okudu
Ya siz,
Nasıl bilirdiniz çocukluğunuzu ey cemaat ?
Nasıldı
Öldürdüğünüz birinin cenaze namazını kılmak ?
Sayfa 23Kitabı okudu
Bir zamanlar öfkem beni zora koşardı.
Kızıl yelelerim yapışırdı terli alnıma
Ne eğere gelirsin ne de semere derlerdi bana.
Sayfa 22Kitabı okudu
Bazen sevinirim,
Sevinmek nedense hep yedi yaşında
Sayfa 20Kitabı okudu
Bıçağın ucundadır insanların hafızası
“ İnsan unutandır
ve insan unutulmaya mahkum olandır.”
Sayfa 19Kitabı okudu
Güzün ablası kitaplar olan bir kızdım,
İçim sıkılmasa o kadar
Tek bir satır bile okumazdım.
Taşbebeğim ters çevrilince ağlardı
Bir derdi var derdim.
Derdimi demeyi ben taş bebeğimden öğrendim.
Ninni derdim, ninni bebeğim!
Cam gözlerini kapardı, naylon kirpiklerini.
Plastik gözkapaklarının ardında,
Bilirdim rüyaları yoktu bebeğimin,
Gözyaşları da.
Ağladıkça tükürüğümden sürerdim gözaltlarına.
Bu kadar kolay harcamazdım rüyalarımı,
Kırmızı çantamda bayram harçlıklarım olmasa.
Sayfa 17Kitabı okudu
Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz hint kumaşı sanmıştım.
Benden daha çok var sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum ?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
Dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
Sonunda ben de alıştım.
Ah.. dedim sonra,
Ah!
Sayfa 16 - Metis yayınlarıKitabı okudu
Evet, insan her şeyi unutarak yaşayabilirdi ama her şeyi hatırlayarak yaşayamazdı.
Sayfa 305Kitabı okudu
Şişe sütüyle ana sütü arasındaki fark gibi bir şeydi bu.
Sayfa 291Kitabı okudu