“Şeytan uyuyakaldı bir gün. Rüzgar sert esti. Üç tüy düştü şeytandan. Biriyi paraya yapıştı, diğeri mevkiye, öteki de ihtirasa. O günden sonra şeytan hiçbir iş yapmadı.”💸💰
~Dostoyevski👤
bir anne ve nasil bir yasama geldiklerinden habersiz dogan iki cocugun hikayesi .O en guzel sevgi , anne sevgisinden mahrum kalan cocugun hikayesi. sanki dunyaya daha gelmeden hissetmis o yoklugu , sevgi yoklugunu. bunun uzerine bide once babasi sonra annesinin onu terketmesi.Ama herseye ragmen tanidigi biriyle kendini bulan , kendine gelen,affetmeyi ogrenip , yasama donen cocuk.sonra onun da gidisiyle, sevilen ve sevgiyi yitiren biri olarak kalir ve o korkuyla bir daha sevmeye ve sevilmeye katlanamaz.
Artik akortsuz bir kalple yasamaya katlanamaz ( bir gun bile).
insanin sevgiye ne kadar muhtac oldugunu gozler onune seren , hoş, okunası bir kitap .
Hiç sevilmeyen biri sevgiye olan özlemle yanar tutuşur.Sevilen ve sevgiyi yitiren biriyse yalnızca yitirdiği sevgisi icin değil yeniden kaybetme korkusuyla yaşar.
"Tutsakligina sevgi nasil son verdi?"
"Seveni ve sevileni affetmeyi öğreterek.Sadece affedersek özgürleşebiliriz.Ancak affedenler tutsaklıktan kurtulabilirler."