Herşeyin değiştiği bi evrende neye güvenilebilir ki? Dün ki benle bugün ki ben bile bu kadar farklıyken. Yaşam ? Ölüm ? İkisinin anlamından da bi haberim…
Cehennemi dünyanın altında aramak zorunda değiliz; çünkü bunu şu an zaten yaşıyoruz. İnsanlar birbirlerinin şeytanı oldukları için Dante’nin cehenneminden bile beterdir.
Sayfa 92
Reader Follow Recommendations
Kendilerinin olan tek sözcük yok dillerinde, öyle çok konuşuyorlar ki...Bir söz insanın neresinden doğar dersiniz?
Dilinden mi, yüreğinden mi, aklından mı? Düşlerinden mi yoksa gerçeğinden mi? Ve kaç kapıdan geçip yerini bulur bir başka insanda?Yerini bulur mu gerçekten? Sözü yasaklamalı Ömür hanım yasaklamalı...Kimsenin kimseyi
anlamadığı bir dünyada söz boşluğu dövmekten başka ne işe yarıyor ki? Olanağı olsa da insanların yürekleri konuşabilseydi dilleri yerine, her şey daha yalansız, daha içten olurdu. Aklı silmeli diyorum insan ilişkilerinden. Yanılıyor muyum? Olsun. Yanıldığımı biliyorum ya...
Şükrü ERBAŞ
Kendimizde değişmesini istediğimiz özelliklerimizi değiştirmekte bile güçlük çekerken insanları değiştirebileceğimizi nasıl düşünüyoruz ? Bu gereksiz özgüvene nasıl sahip olabiliyoruz ?
Bilemiyorum Altan…
İnsanın en büyük savaşı kendiyle. Hallettim sandığım ne çok şeyi halledememişim oysa. Kendinizi anladığınızda herkesi anlıyosunuz aslında. Kendimi anlamaktada güçlük çektiğim zamanlardayım. Bakalım belki savaş biter.
Herkesin birbirinin duygu düşüncesine saygı gösterdiği, olduğu gibi kabul ettiği koşulsuz sevgi sunan bi dünya hayalim var işte. Mümkünmüş gibi. Bir yerde herkes kendini önceliyor. Herkesin herkese sabrı tükeniyor. Bazen kendi iç sesimizi dinlemeye bile takatimiz kalmıyor. Hayat sabrımızıda, anlayışımızıda saf sevgimizide tüketiyor. Bir yerden sonra herkesleşiyoruz. Kendimi düşünmeme, öncelememe hiç gerek kalmayan bi dünyam olsun isterdim.