Sofist Protagoras (yakl. İÖ 481-411), insan davranışının tanrılar değil, yaşam koşullarının etkisi altında, dolayısıyla da davranışın kültürel bir konvansiyon olduğunu ileri sürerken kültürel göreciliğin tohumlarını atmakta olduğunun bilincinde değildi kuşkusuz. Ancak bu tutumu, başka bazı Sofistlerin "ahlaksal göreciliğe" yönelmesine zemin oluşturacaktı: erdem mutlak değildi ve bilgi, iktidarın doğru olduğunu söylediği şeylerden ibaretti.