Acısıyla tamamen yalnız olduğunu bilmesi umutsuzluğunu daha da artırıyordu. Yaşadığı her şeyi anlatabileceği, ona yüksek bir memur, bir sosyete üyesi olarak değil, acı çeken basit bir insan olarak acıyabilecek tek bir insan yoktu Petersburg’da. Sadece Petersburg’da değil, hiçbir yerde yoktu böyle bir insan.
Sayfa 661
Kendini insanların nefretinden koruyamadığını, bu nefretin onun kötü biri olmasından değil -o zaman daha iyi olmaya çalışırdı-, utanç verici ve iğrenç bir şekilde mutsuz olmasından kaynaklandığını hissediyordu. Bunun için, sırf yüreği yaralı olduğu için ona karşı acımasız davranacaklarını biliyordu. Köpeklerin yaralı, acıdan ciyak ciyak bağıran başka bir köpeği boğduğu gibi insanların da onu öldüreceklerini hissediyordu. İnsanlardan kurtulmanın tek yolunun yaralarını onlardan gizlemek olduğunu biliyordu ve iki gündür bilinçsiz olarak bunu yapmaya çalışmıştı, ancak kendisini artık bu denk olmayan savaşı sürdürecek güçte hissetmemişti.
Sayfa 660
"İsteğinin gerçekleşmesi, kişilerin mutluluk duygusunu isteklerin gerçekleşmesi olarak tasavvur etmekle yaptıkları ezeli bir yanlışı göstermişti ona."
Sayfa 606
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
“Bildiğin ancak kendi kendine bile söyleyemediğin şeylerden biriydi bu; öyle ki yanılmak çok korkunç ve utanç verici olurdu.”
Uyumak için az da olsa çalışmak gerekir, neşelenmek için de yine çalışmak gerekir.
Sayfa 396