Tuğba Türker
@Turkuazsevda
İnsan her şeyden önce kendisine karşı dürüst olmalı.
649 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Borges
Dünyayı değiştirmez sözcükler ama bir ucundan tutarlar.
İlhan Berk
Kainatta bir zerreyim
Ben kendimi bilmez miyim
Zerre içinde zerreyim
Ben kendimi bilmez miyim
Mamur benim harap benim
Ayaklarda turap benim
Kadehlerde şarap benim
Okur Takip Önerileri
Barış
Öyle bir zaman ki insan mutluluk duymaktan ar ediniyor. Kendi alelade mutluluğumuz rahatsız ediyor adeta batıyor. Katledilen bebekler, insanlar…izlemesi bile güç yaşananları.Daha da acısını görüyoruz her geçen gün. İnsanlar çok zalim Allah yardımcıları olsun. Bizi bize muhtaç bırakmasın.
İnsan için önüne çıkan bütün yollar “yürünebilir” yollar ise, o insan artık kaybolmuştur.
İsmet Özel
Sorumluluktan bihaber
Gerçekten anlayamıyorum. Deprem oldu, ortalık cehennem yerine döndü. Bir Allah’ın kulu çıkıp da bu bina da benim yüzümden yıkıldı. Burada ben hata yaptım. Malzemeden, insanların genç ömrümden çaldım demiyor. Benim burayı denetlemem gerekiyordu, buraya yüksek bina yapılmasına izin vermemem gerekiyordu demez mi? Binlerce insan ölürken bir kişinin bile suçu yok muydu? Bu ülkede hiç kimse bir kez olsun yaptığı işin sorumluluğunu almaz mı? Vicdanları yok mudur bu insanların hiç mi rahatsızlık duymazlar!
Bu topraklara reva görülen bu mudur? Hep mi acıyla yoğrulacak hatta acıyla kıvranacak bu halk?
Hayattan, umuttan ve kötücül düşüncelerden ne varsa payımıza aldık son zamanlarda. Şahit olduğumuz bunca acıya rağmen hâlâ da gülebiliyoruz. Ne tuhaf değil mi yeniden gülebilmek? Günlerce enkaz başında sevdiklerinin kurtulması için çırpınan insanları hemen unutarak… Her şeye sahip bir şekilde uyurken hiçbir şeyi kalmadan uyanmak… Seslerinin tükendiğini hissediyorum. Ağlamaktan gözyaşlarının tükendiğini hissediyorum. Gözlerini kapatınca sevdiklerinin son hâlini görüyorum. Yardım çığlıklarını işitiyorum. Koşuşturmalarını, can havliyle korkarak birbirlerine sarıldıklarını düşünüyorum. Öldükleri zaman evlatlarının yanında olduklarını ve ölmüş evlatlarıyla günlerce enkazda kaldıklarını hayal ediyorum. Bir filmde izlemiş olsaydım ya da bi kitapta okumuş olsaydım bu kadar acıyı, devam ettiremezdim. Yaşadı bunları insanlar… yaşadılar. Arkadaşım da yaşadı. Hayatı yaşamasını, yorumlamasını öyle gıpta ile izlerdim ki. Onun kadar neşeli ve hayat dolu olabilmeyi başaramadığından yakınırdım. “Hayat dolu” değil artık. Her şeyi yarım kaldı. Binlerce insan gibi. Binlerce çocuk, anne, baba, bebek gibi.. Allah’ım nasıl dayandık bu kadarına? Nasıl yedik, içtik, güldük? İnsan böyle bir şey mi?..
"Önce sükut vardı, kelam değil, 'Tanrı sükûttur' diyor bir Hint bilgesi. Söz, iki sonsuz arasında bir çırpınış. Hayat gibi sıcak ve dost. Kutupların sessizliğinden bana ne?"
Cemil Meriç
#ölüm
Eşyaların düzeni bozulmasın diye
Çırpınıp durdum sessizce.
Yeri değişen her şeyin
Seni biraz daha uzaklaştırdığını söyledim
Öylece baktılar yüzüme.
İnsan anılarını nasıl korur başka
Bilmiyorum
Duvarda kocaman bir çivi deliği.
Şükrü Erbaş
“Ölmeye yatıyorum, eğer bir sonsuzluk varsa; sonsuzluk olmak istiyorum. İsmi anılmayan, gözleri görmeyen, yaşamayan bir sonsuzluk.”
Adalet Ağaoğlu
Çağrılmayan Yakup - Edip Cansever
Ve kendine bilinmeyenler yaratan Yakubum ben, iyi ya
Durduğum bir gündü, diyorum, bütün ilgiler sizin olsun
Her türlü bir şeyler sizin olsun, ben artık
Hep böyle istiyorum, ayıp değil ya
Durduğum bir gündü, diyorum, yüzümü göğe doğurduğum
Bir gündü ve yaşar gibi kaldığım bir yaşama içinde
Ve yollarda ölü baykuşlar bulduğum