mestim bu esere
Hayatim boyunca bir cok Kitap okudum, farkli dillerde, farkli zamanlarda ve farkli yerlerde. Hepsinde acip okudugumdaki his farklıydı, kiminde ah bir bitsede digerine gecsem dedim, bir digerinde son Sayfalari bitirmemek icin erteledim. Ama „Posta Kutusundaki Mizika“ ap ayri. Postitlerimi bitirdi kendisi . Her satirinda her sayfasinda bir cümle cizdim. Aa bak bunuda unutma, ne güzel söylemis yazar, bak kizim bunu unutursan cok büyük ayip edersin, dedim. Bazen bos romanlar okuyup‘da Hayallere dalmak güzel oluyor, lakin gerceyede dönmek gerek azizim. Ahireti hatirlamak, hatirlatmak gerek. Bundan ötürü yetisti Posta Kutusundaki Mizika, sanki kimsenin bilmedigi, derinden düsündügüm seyi duymus ve karsima cikmis gibi. Raflarimizda degil, yani basimizda en güzel yeri hak ediyor degerli eser. Yazarin Kalemine saglik diyor ve dilerim ki sizlerinde Postitlerini sömürür, lakin hak ediyor kendileri (: Çok sevdiğim bir söz ile noktamı koymak ve geceye gözlerimi yummak istiyorum; “Söz güherdir ne bilir kâdrini nâdân güherin” Anlamı ise: Söz mücevherdir, cahiller mücevherin kıymetini nereden bilecek. 
Posta Kutusundaki Mızıka
