Tek kelime ile müthiş bir kitap. Tüm zamanların en iyi psikolojik romanı… Bazı anlar vardır insanın kendini aradığı, bir gün karşısına bilinmeyen bir kendisinin çıktığı, kendisiyle yüz yüze geldiği… #Nietzsche Ağladığında o anların romanıdır işte… “Konusu ümitsizlikle mücadele eden Nietzsche’nin hayattan kopmasını engellemek için dr Breuer’e Nietzsche’den habersiz gelen Salomenin yardım istemesi ve böylece varoluş kader inanç hakikat huzur mutluluk acı irade gibi duraklardan geçen yolculuğun başlaması.” Her okurun bittiğinde farklı yorumlayacağı, hatta kitap bittiğinde başladığınızla aynı olamayacağınız bir kitap. “Kendisiyle ve hayatla yüz yüze gelmekten çekinmeyenlere” Okuma listenize eklemenizi şiddetle tavsiye ederim; fakat psikoloji ve felsefe sevmiyorsanız yarıda bırakmanız da kaçınılmaz.
