Bir sabah uyandım kimse yoktu yanımda ,
Kolay değilmiş işte özgür olmak,
Bir sabah uyandım ellerim kelepçe'de beni bulan yok,
Özgürlük için haykırdım bu sabah.
Haykırmak istedim kimse duymadı sesimi,
Ellerim de tutmuyor artık anne,
Emek senin özgürlük benim,
kurtar beni anne bu çileden.
ışık yok anne çok yanlızım bugün de anne,
Eskisi gibi değilim anne çok değiştim ben,
Bir sabah uyandım umut ettim ben sana,
ya Ölüm ya özgürlük Anne...
bu gece beni yanlız birakma anne eğer ki bırakırsan ölürüm anne ölürüm,
Ben özgür olmak istedim beni yanlız bırakma ben sensiz yapamam anne...
Bir pusu kurdular üstüme anne,
Bağırdım, çağırdım kimseler duymadı beni,
Galiba artık ben yaşayan bir ölüyüm.
Hasret ile anmak senin için de güzel olur,
Ama bunu sakın unutma anne özgürlük ve benim için elbet bir gün gelecek.
~ Yakup Köstekci~