“çile bû, berf dibariya
tazî, aşiq û xizan bûm
wek gundiyekî wehş rawestîbûm li ber deriyê bajêr
hêlek min birca belek li bircên wê tîr direqisîn
hêlek min medresa sor bêdengiya biefsûn
pencereya vedibe işqê
û ez ew zarokê çiyayî yê dişibiya hespekî rehwan
teqez dê bimiriyam.”
Berken Bereh